سازندگان رزین برای دست‌آوردها در بخش‌های خودرو، پزشکی آماده می‌شوند…
جای‌گزینی فلز در بسته‌بندی‌های دارویی حفاظتی و خودرویی از جمله محرک‌های اصلی رشد هستند.
TotalEnergies یک راکتور جدید را در Feluy، بلژیک، برای تولید مواد پلی‌پروپیلن کارآمد (PP) راه‌اندازی کرده است. از طریق این سرمایه‌گذاری، TotalEnergies قصد دارد جایگاه خود را در بازار پلیمرهای دارای ارزش افزوده افزایش دهد. بنابراین، این شرکت در حال افزایش تولید گریدهایش است که بالاترین استانداردهای کیفی و الزامات فنی بازارهای تخصصی، از جمله پزشکی و خودرو را برآورده می‌کند.
در بخش خودرو، PP و سایر رزین های مهندسی جایگزین فلز می‌شوند تا وزن کلی خودرو را کاهش دهند و انتشار CO2 را تا ۱۰% کاهش دهند. PP همچنین نقش مهمی در بخش پزشکی، به ویژه در بسته‌بندی دارو و با تضمین حفاظت از محصول ایفا می‌کند.
Valérie Goff، معاون ارشد، پلیمرها، در TotalEnergies، اظهار داشت: “راه‌اندازی این راکتور جدید در Feluy ما را قادر خواهد ساخت تا تقاضای رو به رشد مشتریان خود، از جمله بازارهای تخصصی خودرو و پزشکی، برای پلیمرهای همیشه کارآمدتر را که به کاهش ردپای کربن مربوط به کاربردهای نهایی کمک می‌کنند، برآورده کنیم.”
همچنین در اروپا، BASF قصد دارد ظرفیت پلی‌آمید۶۶ (PA66) را در Freiburg در آلمان گسترش دهد، با ظرفیت جدید که قرار است در سال ۲۰۲۲ وارد بازار شود. همراه با سرمایه گذاری جدید در خوراک هگزامتیلندیآمین (HMD)، این امر تجارت PA 66 را که BASF در سال ۲۰۲۰ از Solvay خریداری کرد، بیش‌تر گسترش خواهد داد.
دکتر Ramkumar Dhruva، رئیس Monomers Division BASF گفت: “با این کارخانه جدید HMD در Chalampe و وسعت پلیمریزاسیون در Freiburg، BASF تضمین خواهد کرد که HMD و PA 66 به طور قابل اعتماد به مشتریان عرضه می‌شود، در حالی که به تقاضای فزاینده در بازار نیز رسیدگی می‌کند.”
HMD یک پیش ماده است که در تولید پلیمرهای PA 66 با کارایی بالا و مواد اولیه پوشش استفاده می شود. از جمله کاربردهای دیگر، این محصولات در صنعت خودروسازی و همچنین در تولید الیاف تخصصی استفاده می‌شوند.
لینک خبر:
https://www.plasticstoday.com/medical/resin-makers-gear-gains-auto-medical-sectors
همراهان عزیز می‌توانند جهت برقرای ارتباطات دوسویه، انتقال سوالات، نظرات و پیشنهادات سازنده خود از طریق پست الکترونیک زیر ما را یاری فرمایند.
info@fara-ps.com
پلیمرهای مقاوم حرارتی – بخش سوم: پلی‌ایمیدها
پلی‌ایمیدها
پلیمرهای مرحله‌ای هستند که در اواخر دهه ۱۹۵۰ به بازار عرضه شدند. در زنجیر اصلی این پلیمرها گروه CO-N-CO وجود دارد.
ساختار کلی پلی‌ایمیدها الف) پلی‌ایمیدهای آلیفاتیک ب)پلی‌ایمیدهای آروماتیک
این پلیمرها به دلیل پایداری حرارتی ناشی از وجود ترکیب‌های هتروسیکل در زنجیر اصلی، روز به روز از نظر صنعتی اهمیت بیش‌تری می‌یابند. خصوصیت چسبندگی در دمای بالا و خواص جالب مکانیکی و الکتریکی، مقاومت ویژه آن‌ها در برابر نور و مقاومت در برابر انحلال در اغلب حلال‌های آلی و پایداری حرارتی فوق‌العاده آن‌ها اهمیت آن‌ها را در مصارف ویژه نشان می‌دهد. همانند بسیاری از مواد تجاری، پلی‌ایمیدها نیز باید بهینه‌سازی شوند؛ یعنی بعضی از خواص باید برای به دست آوردن خواص کاربردی تعدیل شوند. از دیدگاه مهندسی اگر یک پلیمر مقاوم حرارتی را نتوان زیر دمای ۲۰۵ درجه سانتی‌گراد و فشار متوسط فرآورش کرد، هیچ ارزشی ندارد. به همین دلیل هنگام طراحی سنتزی، کاهش پایداری حرارتی به منظور افزایش قابلیت فرآورش، انعطاف‌پذیری، حلالیت‌پذیری، استحکام کششی و… اجتناب‌ناپذیر است.
پلی‌ایمیدها و مشتقات آن‌ها به دلیل پایداری حرارتی بالایشان به عنوان چسب و مواد پیونددهنده در صنایع مختلف استفاده می‌شوند. پلی‌ایمیدها در صنایع هوافضا، ماهواره‌ها، صنایع الکترونیک، مخابرات، میکروالکترونیک، مدارهای چاپی کامپیوتر، سکوهای حفاری نفتی، صنایع حمل و نقل، پوشش سیم‌ها، قالب‌ها، تهیه اسفنج‌ها و… کاربرد دارند.
ویژگی پلی‌ایمیدها
خواص حرارتی
پلی‌ایمیدها که از دی‌آمین‌ها و دی‌انیدریدها تولید شده‌اند، خواص حرارتی برجسته‌ای را نشان می‌دهند. پایداری حرارتی و اکسیداسیونی پلیمرها را باآنالیز حرارتی دیفرانسیلی (DSC) و آنالیز حرارتی جاذبه‌ای (TGA) تخمین می‌زند. مانند کاپتون (Kapton) که از پیروملیتیک‌دی‌انیدرید و دی‌آمین‌های‌آروماتیک مانند متافنیلن‌دی‌آمین یا بیس(۴-آمینوفنیل)اتر، پایداری حرارتی تحت اتمسفر نشان می‌دهد (کم‌تر از ۲% کاهش وزن در TGA تا دمای ۵۰۰ درجه سانتی‌گراد و تحت اتمسفر نیتروژن و یا خلأ).
در دمای بالای ۵۰۰ درجه سانتی‌گراد کاهش سریع وزن دیده می‌شود و فقط تا حدود ۶۵%-۶۰% ماده اولیه باقی می‌ماند و پس از آن می‌تواند به دلیل خروج محصولات جانبی فرار حبس شده، همانند دی‌اکسید کربن، مونوکسید کربن و آب، در ماده ایجا دشده باشد که در کنار آن‌ها مقادیر کمی از ترکیبات آروماتیک مانند بنزن و آنیلین خارج می‌شوند.
نوع و میزان این مواد جانبی فرار به ساختار پلیمر، روش پلیمریزاسیون و شرایط اعمالی که موجب تخریب می‌شوند، بستگی دارد. دمای تخریب پلیمرها در هوا به طور مشخص پایین‌تر از نیتروژن است. وارد کردن ترکیبات کربن آلیفاتیک (اشباع شده) در دی‌آمین‌های استفاده شده دمای تخریب حرارتی پلیمر را در نیتروژن ۴۵ درجه سانتی‌گراد و در هوا ۷۰ درجه سانتی‌گراد کاهش می‌دهد. وارد کردن دی‌آمین‌های آلیفاتیک مانند هگزامتیلندیآمین در ترکیب پلی‌ایمید که میزان کربن‌های آلیفاتیک پلیمر را افزایش می‌دهد، پایداری حرارتی و اکسیداسیونی پلیمر را بیش‌تر کاهش می‌دهد. پلی‌ایمیدهایی که کربن‌های آلیفاتیک دارند، نسبت به پلیمرهای کاملاً آروماتیک در دمای پایین‌تر و با سرعت بالاتری تخریب می‌شوند. پلی‌ایمیدهایی که در آن‌ها کربن آلیفاتیک مستقیماً به نیتروژن حلقه ایمیدی متصل است. در دمای پایین‌تر و با سرعت بیش‌تری نسبت به پلی‌ایمیدهایی که کربن آلیفاتیک در جای دیگری واقع شده باشد تخریب می‌شوند. پایداری اکسیداسیونی بیش‌تر پلی‌ایمیدها در بالای دمای انتقال شیشه‌ای آن‌ها بسیار کاهش می‌یابد که یکی از مهم‌ترین دلایل آن مهاجرت آسان‌تر مولکول‌های اکسیژن به توده پلی‌ایمید است. دمای انتقال شیشه‌ای روش فرآیند و بالاترین دمایی که در آن پلیمر می‌تواند در کاربردهای خاص به کار رود مشخص می‌کند. گستره دمای انتقال شیشه‌ای در پلی‌ایمیدها بسیار وسیع و در حدود ۵۰ تا ۴۰۰ درجه سانتی‌گراد است که قویاً به ساختار پلیمر وابسته است. استخوان‌بندی سخت و خطی به تولید پلی‌ایمید با دمای انتقال شیشه‌ای بالا منجر می‌شود. واحدهای انعطاف‌پذیر در طول زنجیر اصلی پلیمر مانند زنجیره‌های کربن آلیفاتیک، اترها، و تیواترها که آزادی حرکت زنجیره‌ها را بیش‌تر می‌کنند، موجب کاهش دمای انتقال شیشه‌ای می‌شوند. دمای انتقال شیشه‌ای پایین‌تر میزان حداکثر دمایی را که در آن می‌توان از پلیمر استفاده کرد و همچنین دمای لازم برای شکل‌دهی پلیمر در حالت مذاب را کاهش می‌دهد که از این لحاظ پلی‌اترایمیدها عالی هستند. آن‌ها به راحتی در حالت مذاب فرآیند می‌شوند در حالی که پلی‌پیروملیتیمیدها در حالت مذاب معمولاً با تجهیزات سنتی قابل شکل‌دهی نیستند.
برخی از پلی‌ایمیدها به صورت مواد بلورین با وزن مولکولی بالا هستد که پلی‌پیروملیتیمیدهایی که از دی‌آمین‌های آلیفاتیک و پیروملیتیک‌دی‌انیدرید به دست آمده‌اند از آن جمله‌اند. بعضی از دی‌آمین‌های آلیفاتیک مانند تری‌متیلن‌دی‌آمین و تترامتیلن‌دی‌آمین به تولید پلی‌ایمیدهایی منجر می‌شوند که در زیر دمای ذب تخریب می‌شوند. دی‌آمین‌های با طول زنجیر بلندتر و با شاخه‌ای می‌توانند پلی‌ایمیدهایی با دمای ذوب ۳۰۰ درجه سانتی‌گراد تولید کنند. در پلی‌ایمیدها درجه بلورینگی و تمایل به بلورشدن به ساختار آن‌ها بستگی دارد. پلی‌ایمیدهای به دست آمده از مونومرهای متقارن بیش‌تر از پلیمرهای تولید شده از مونومرهای نامتقارن به بلورینگی تمایل دارند.
مقاومت در مقابل حلال
پلی‌ایمیدها پایداری هیدرواستاتیک مناسبی نشان می‌دهند. پلیمرهایی که از دی‌آمین‌های آلیفاتیک و دی‌آمین‌های خاصی غنی از الکترون مانند ۴و۴- دی‌آمینوفنیل‌اتر تشکیل شده‌اند پایداری هیدرواستاتیک بیش‌تری نسبت به دی‌آمین‌های آروماتیک حاوی گروه‌های دافع الکترون، مانند ۴و۴-دی‌آمینوفنیل‌سولفون و یا ۴و۴-دی‌آمینوبنزوفنون از خود نشان می‌دهند. پلی‌ایمیدها از لحاظ هیدرولیکی نسبت به محیط‌های محلولی اسیدی و خنثی مقاوم هستند. پلی‌ایمیدهای آروماتیک در بیش‌تر حلال‌های آلی نانحلول هستند. اسیدهای قوی، مانند اسید سولفوریک و نیتریک غلیظ شده، این مواد را حل می‌کنند.
مقاومت در مقابل حلال به صورت زمان لازم برای ایجاد ترک سطحی روی نمونه تحت یک تنش مشخص اندازه‌گیری می‌شود. مقاومت پلی‌ایمیدها در مقابل حلال با شبکه‌ای کردن بهببود می‌یابد.
خواص مکانیکی، فیزیکی و الکتریکی
خواص برجسته مکانیکی پلی‌ایمیدها آن‌ها را به عالی‌ترین انتخاب برای جای‌گزینی فلزات، شیشه‌ها و مواد دیگر در کاربردهای با کارایی بالا تبدیل کرده است. پلی‌ایمیدها چقرمه هستند و مقاومت ضربه خوبی از خود نشان می‌دهند. همچنین سخت هستند و در زیر دمای انتقال شیشه‌ای مدول خمشی بالایی دارند. مقاومت‌های کششی، خمشی و فشاری آن‌ها عالی است. خواص مکانیکی آن‌ها می‌تواند با استفاده از پرکننده‌های خنثی مانند شیشه، پودر کربن یا مواد معدنی که سختی را افزایش می‌دهند، بهبود یابد. میزان افزایش طول آن‌ها معمولاً بین %۲۰ تا ۱۰۰% است. پایداری پلی‌ایمیدها نسبت به نور ماورای بنفش برای اغلب کاربردهای عادی مناسب است. به هر حال تحت شرایط در معرض بودن طولانی و یا تشعشع شدید، مثلاً چند هزار ساعت، کاهش خواص قابل ملاحظه‌ای دیده است.
پلی‌ایمیدها مانند اغلب پلیمرهای آلی، عایق‌های خوبی هستند و می‌توانند در کاربردهای الکتریکی و الکترونیکی به عنوان اتصال‌دهنده و عایق سیم‌ها به کار روند. وزن مخصوص اکثر پلی‌ایمیدها در محدوده ۱/۱ تا ۱/۵ است. همچنین سوختن رفتار مشخصه اکثر پلی‌ایمیدهاست که آن‌ها را برای کاربردهای صنایع حمل و نقل و ساختمان بسیار مناسب کرده است. در طول سوختن، پلی‌ایمیدهای آروماتیک سطحی ایجاد می‌کنند که آتش را خاموش می‌کند. میزان رطوبت تعادلی اغلب پلی‌ایمیدها پایین است (در حدود کم‌تر از ۱۰%).
پلی‌ایمیدها بسته به ساختار و روش پلیمیریزاسیون، رنگی زرد تا قهوه‌ای دارند. پلی‌ایمیدهایی که از مونومرهای بسیار خالص تهیه شده‌اند بر حسب ساختارشان محدوده رنگی از زرد روشن تا بی‌رنگ دارند. پلیمرهایی که از مونومرهای صنعتی، مخصوصاً دی‌آمین‌های آروماتیک تولید می‌شوند رنگ‌های بیش‌تری خواهند داشت.
پلی‌ایمیدهای اصلاح شده
در سال‌های اخیر پلی‌ایمیدهای اصلاح شده بسیاری برای کاربرد خاص تولید شده‌اند، مخصوصاً در کامپوزیت‌های مصرفی در صنایع هوافضا که به مواد مقاوم در مقابل دمای بالا برای زمانی طولانی همچنین مواد مقاوم در مقابل حلال‌های قوی و با مقاومت بالا و آتش‌گیری پایین به شدت نیاز است. برای برآورده ساختن این احتیاجات چندین پلی‌ایمیدها قابل پخت با مکانیسم افزایشی ساخته شده و به تولید صنعتی رسیده‌اند. این سیستم‌ها شامل الیگومرهایی با وزن مولکولی پایین‌اند که گروه‌های غیر اشباع جایگزین انتهای زنجیره‌های آن‌ها شده‌اند.
پلی‌ایمیدهایی با خواص طراحی شده نیز برای زمینه‌های کاربردی خاص سنتز ارزیابی شده‌اند. کوپلیمرهای قطعه‌ای و اتفاقی شامل پلی‌آمیدایمیدها، پلی‌استرایمیدها و پلی‌سیلوکسان ایمیدها نیز رشد فراوانی داشته‌اند. همچنین آلیاژ پلی‌ایمیدها با سایر پلیمرها مانند نایلون نیز خالی از فایده نیست.
پلی‌اترایمیدها
گروه‌های اتری سهم مهمی در بهبود فرآیندپذیری و جریان مذاب پلی‌اترایمیدها دارند. پلی‌اترایمیدها آمورف، شفاف، مقاوم نسبت به اشعه ماورای بنفش و پرتوهای یونیزه‌کننده هستند و کاربردهای متفاوتی از جمله دستگاه‌های مایکروویو و صنایع هوافضا دارند. از الیاف آن‌ها برای محافظت لباس آتش‌نشان‌ها، رانندگان مسابقات اتومبیل‌رانی، لوازم داخلی هواپبما و… استفاده می‌شود.
پلی‌آمیدایمیدها
پلی‌آمیدایمیدها کوپلیمرهای تجاری مشتق شده از ایمیدها هستند که با وارد کردن یک پیوند پلی‌آمیدی، پلیمری با خواص مطلوب‌تر، فرآورش پذیرتر، قابل انحلال و قابل قالب‌گیری تهیه می‌شود.
به پلی‌آمیدایمیدها به دلیل سبکی وزن و استحکام بالاتر به ازای هر واحد وزنی، بیش‌تر از اغلب آلیاژهای فلزی توجه می‌شود. پلی‌آمیدایمیدها در صنایع هوافضا و اتوماتیک و به عنوان بستر (ماتریس) پلیمرهای گرمانرم (ترموپلاستیک) در کامپوزیت‌های با کارایی بالا، هدایت‌کننده‌های نوری عالی، الکترولومینسانس، ابزارهای الکتروکرومیک و… کاربرد دارند. پلی‌آمیدایمیدها به دو صورت گرمانرم و گرماسخت هستند که خواص مکانیکی برجسته‌ای در دمای بالا با پایداری ابعادی عالی، خزش خوب و مقاومت شیمیایی و ضربه‌ای مناسب از خود نشان می‌دهند.
همراهان عزیز می‌توانند جهت برقرای ارتباطات دوسویه، انتقال سوالات، نظرات و پیشنهادات سازنده خود از طریق پست الکترونیک زیر ما را یاری فرمایند.
info@fara-ps.com
پلی‌آمید ۶۶
نایلون ۶۶ از ترکیب اسید آدیپیک با هگزامتیلندیآمین و پلیمریزاسیون تراکمی آن دو، به وجود می‌آید. واحد تکرارشونده این پلاستیک به این صورت است. جرم مولکولی الیاف نایلون ۶۶ حدود (۱۵۰۰ تا ۱۳۰۰۰) گرم برمول است در حالی که برای تولید قطعات، جرم مولکولی نایلون معمولاً از ۲۴۰۰۰ به بالاست.
مقاومت نایلون‌ها در برابر حلال‌ها خوب است، نایلون‌ها در برابر مواد نفتی و حلال‌های آلیفاتیک از خود مقاومت بسیار خوب نشان می‌دهند ولی به شدت تحت تأثیر اسیدهای معدنی غلیظ در دمای اتاق و قلیاها در دمای بالا قرار می‌گیرند.
نایلون ها در برابر نور UV و عوامل محیطی ضعیف هستند، چنانچه اگر هنگام عمل‌کرد دراز مدت در معرض شرایط و عوامل محیطی قرار بگیرند، رنگ آن‌ها زایل و خواص مکانیکی‌شان ضعیف و شکننده خواهد شد. افزودن پایدارکننده‌های نوری و حرارتی باعث کاهش سرعت تأثیر این عوامل روی نایلون‌ها می‌شود.
تحقیقات نشان می‌دهد قطعات نایلونی که در خارج از اتاق به ار گرفته می‌شوند، باید در مقابل نور خورشید پایدار و محافظت شوند که در این ارتباط باید از جاذب نور فرابنفش مناسب برای نایلون‌ها در آمیزه قطعه استفاده کرد یا می‌توان این عمل را با افزودن دوده انجام داد، تا در دمای معمولی تغییر قابل ملاحظه‌ای در خواص و عمل‌کرد آن‌ها در دارزمدت به وجود نیاید.
در مجاورت هوا رنگ نایلون ۶۶ در دمای ۱۳۰ درجه سانتی‌گراد زایل می‌شود و در دمای بالاتر به علت هیدرولیز تخریب می‌گردد.
نایلون ها به سختی آتش می‌گیرند و اگر از داخل شعله خارج شوند، قابلیت خودخاموش‌کنندگی دارند. الیاف نایلون ۶۶ در مقابل حمله حشرات مانند بید، مقاوم هستند.
خواص حرارتی نایلون ۶۶
براساس گرمانگار (Thermogram) DSC در نایلون ۶۶ در گستره حرارتی (۲۶۴) پدیده ذوب این پلاستیک واقع می‌شود و حوالی ۲۷۵ به بالا، این پلیمر در آستانه تخریب حرارتی قرار می‌گیرد.
از دیگر ویژگی‌های برجسته این پلاستیک، انعطاف‌پذیری و چقرمگی خوب الیاف آن است ک باعث شده در تهیه منسوجات، به خصوص در مصارف زنانه زیاد مورد استفاده قرار گیرد، به ویژه خاصیت مانایی دائمی این الیاف ۱۰۰ درجه سانتی‌گراد که اگر سرد کردن آن به آرامی انجام شود حالت چین دائمی (پلیسه) را برای آن به وجود خواهد آورد. نایلون ۶۶ خواص مکانیکی خود را تا ۱۵۰ درجه سانتی‌گراد حفظ می‌کند هر چند بهتر است به صورت محافظه کارانه، دمای اعمال‌شده به این پلاستیک (مانند اتوکشی) از ۱۲۵ درجه سانتی‌گراد بالاتر نرود.
نایلون‌ها در درجه حرارت‌های کم و رطوبت پایین از قابلیت عایق الکتریکی بسیار خوبی بهره‌مند هستند، ولی این خواص با بالارفتن درجه حرارت و یا افزایش رطوبت به سرعت از بین می‌رود و زایل می‌گردد.
افزایش گروه عاملی متیلن CH2 در بخش اسیدی تشکیل‌دهنده زنجیر نایلون‌ها، باعث می‌شود این پلاستیک از گستره ذوب پایین‌تر و قابلیت جذب رطوبت کم‌تری برخوردار شود، در عین حال از سفتی آن کاسته و خواص مکانیکی آن نیز تضعیف می‌گردد.
خواص مکانیکی نایلون ۶۶
نایلون ۶۶ دربردارنده مجموعه‌ای از خواص عالی است که از آن میان می‌توان به خواص مکانیکی (استحکام‌های بالا، چقرمگی زیاد و مقاومت عالی در برابر سایش) ویژگی‌های حرارتی و شیمیایی خیلی خوب اشاره کرد.
دو نایلون پر مصرف صنعتی ۶ و ۶۶، علی‌رغم تفاوت‌های ساختار مولکولی، از نظر اغلب خواص مکانیکی و شیمیایی، تا حد نسبتاً زیادی به یکدیگر شباهت دارند:
- مقاومت زیاد در برابر ضربه
- سختی بالا
- مقاومت در برابر سائیدگی
- قابلیت انعطاف‌پذیری
- پایداری در برابر بسیاری از حلال‌ها و مواد شیمیایی
مهم‌ترین خواص مکانیکی نایلون‌ها از طریق اطلاعات حاصل از اندازه‌گیری ویژگی‌های پنج آزمون کششی، خمشی، فشاری، برشی و سختی‌سنجی بیان می‌شود. مجموعه نتایج حاصل از این ۵ آزمایش، بخش عمده‌ای از اطلاعات فنی مورد نیاز طراح قطعه را در اختیار او قرار می‌دهد.
نایلون ۶۶ داراری استحکام کششی زیاد، مقاومت بالا در برابر ضربه، پایداری ابعادی خوب در دماهای نسبتاً زیاد، مقاومت مطلوب در برابر سایش و دارای قابلیت روغن‌کاری می‌باشد به همین خاطر در ساخت یاتاقان‌ها مصرف می‌شود.
در اثر کشیده شدن، درجه بلورینگی الیاف نایلون افزایش می‌یابد و بسیاری از خواص مکانیکی آن بهبود پیدا می‌کند. استحکام کششی الیاف نایلون ۶۶ بالاست و به بیش از gr/denier 8 می‌رسد.
در اولین حس، نمونه‌های ساخته شده از نایلون ۶ از انعطاف پذیری، نرم‌تر از نایلون ۶۶ هستند.
شایان ذکر است پس از جذب رطوبت، به علت افزایش انعطاف‌پذیری نایلون، بسیاری از خواص مکانیکی آن کاهش پیدا می‌کند ولی تنها مقاومت در برابر ضربه پلاستیک جذب‌کننده رطوبت، افزایش پیدا می‌کند.
جذب رطوبت نایلون‌ها خصوصاً نایلون ۶ و ۶۶ موجب کاهش شدید مدول آن‌ها می‌شود، زیرا حضور آب بین زنجیرها (خصوصاً در نایلون‌هایی که توانایی جذب رطوبت بالا را دارند، حالت نرم‌کننده را برای آن‌ها به وجود می‌آورد و موجب افت خواص مکانیکی نایلون ها می‌شود، ضمن آن که جذب رطوبت روی خواص الکتریکی این گونه پلاستیک‌ها نیز تأثیر بسیار مطلوبی دارد.
انواع و گونه‌های نایلون ۶۶
نایلون ۶۶ دربردارنده مجموعه‌ای از خواص عالی است و توانایی مورد استفاده قرار گرفتن در مصارف بسیار و فرآیندهای متنوعی را دارست که این امر مستلزم ساخت گونه‌های گوناگونی از سوی شرکت‌های تولیدکننده این پلاستیک می‌باشد.
در اولین و مهم‌ترین طبقه‌بندی، انواع نایلون‌های ۶۶ به شش گروه هموپلیمر، کوپلیمر، آلیاژ، بهبودیافته، پرشده، و تقویت‌شده تقسیم‌بندی می‌شوند.
گونه‌های متعدد از نایلون ۶۶ تقویت‌شده با الیاف شیشه به نسبت‌های وزنی ۱۰%، ۱۵%، ۲۰%، ۳۰%، ۳۳%، ۴۰%، %۵۰ و ۶۰% ساخته می‌شوند.
در جدول زیر خواص فیزیکی و مکانیکی سه نوع مختلف از جنس نایلون ۶۶ (شامل هموپلیمر، کوپلیمر و تقویت‌شده با الیاف شیشه) با یکدیگر مقایسه شده‌اند.
با کمک مواد افزودنی و با هدف بهبود خواص و افزایش کارایی نایلون ۶۶ گونه‌های مختلفی از این پلاستیک به بازار مصرف عرضه شده است مانند گونه مقاوم شده در برابر آتش که در اثر این بهبود مطابق با دستورالعمل UL 94 در جایگاه V-0 قرار می‌گیرد.
گونه از نایلون ۶۶ وجود دارد که در اثر آمیخته شدن با فلوئوروپلاستیک‌ها حالت روان‌شدگی و کاهش اصطکاک برای آن پدید می‌آید.
گونه دیگری از این پلاستیک به رنگ سیاه در مراکز فروش عرضه می‌شود که در برابر عوامل مخرب محیطی مانند نور فرابنفش خورشید تقویت شده است، شایان ذکر است که جاذب نور فرابنفش در مورد این رنگ به خصوص، دوده یا کربن‌بلک می‌باشد.
گونه هایی از هموپلیمر نایلون ۶۶ وجود دارند که با داشتن گران‌روی پایین و سرعت جریان مذاب بالا، برای فرآیند تزریقی ساخته شده‌اند.
گونه دیگری از هموپلیمر نایلون ۶۶ در بازار عرضه می‌شود که با داشتن گران‌روی بالا، برای فرآیند تزریقی، امکان تهیه قطعات ضخیم و حجیم را فراهم آورده است.
گونه دیگری از نایلون ۶۶ ساخته شده است که افزودنی دی‌سولفید مولیبدن به آمیزه آن اضافه شده است و می‌تواند در مقابل سایش به طور عالی از خود مقاومت نشان دهد.
کاربردها
از نایلون ۶۶ علاوه بر ساخت قطعات مهندسی، در حجم بسیار بالایی الیاف نساجی تهیه می‌کنند، این رزین به دلیل داشتن ساختار خطی و خصوصیات خوب فیزیکی و شیمیایی، الیاف خوبی از آن حاصل می‌شود. ابتدا این لیف جایگزین ابریشم شد و در منسوجات به کار رفت، سپس در فرش‌بافی مورد توجه قرار گرفت. در مصارف نظامی برای تهیه چتر نجات و جلیقه نجات از آن استفاده می‌شود.
چرخ‌دنده سرعت سنج کیلومتر شمارها، و خصوصاً چرخک (زنجیر) تامینگ بعضی از خودروها، ثابت شده است که اگر از جنس نایلون ۶۶ انتخاب شوند سال‌ها توانایی کار کردن دارند.
دسته چکش‌های نجاری را از جنس نایلون ۶۶ تقویت شده با الیاف شیشه می‌سازند که جایگزین خوبی برای چوب است.
در شکل زیر درصد تولید پلی‌آمید ۶۶ برای مصرف الیاف و فرآیندهای شکل‌دهی تزریقی و اکستروژن مشخص شده است.
نایلون ۶ و ۶۶ با پشم و پنبه سازگاری دراند به طوری که اگر با الیاف طبیعی به نسبت ۳۰% اضافه سوند مقاومت آن‌ها را در برابر فرسودگی و تاه خوردن زیاد می‌کنند، ضمن آن که خاصیت اتوپذیری آن‌ها را نیز بهبود می‌بخشند.
گرانول‌ها و پودر نایلون ۶۶ قبل از فرآیند شکل‌دهی باید رطوبت‌گیری شوند در غیر این صورت قطعات ساخته شده از نظر خواص مکانیکی و ظاهر نمونه لطمه خواهند دید.
رطوبت جذب شده توسط گرانول‌های نایلون‌ها، در حین فرآیند شکل‌دهی به صورت بخار در می‌آید، بخار باعث هیدرولیز پلی‌آمید، کاهش جرم مولکولی، افت خواص مکانیکی، باقی ماندن حباب در قطعه و کامل نشدن برخی از قسمت‌های قطعه قالب‌گیری شده و ایجاد آثار نامطلوبی روی سطح قطعه می‌شود.
رطوبت جذب شده توسط نایلون‌ها باعث تغییر و زایل شدن خواص خوب الکتریکی آن‌ها می‌شود. خواص الکتریکی نایلون‌ها محدود به کاربرد آن‌ها در فرکانس‌های کم می‌شود زیرا این پلاستیک دارای گروه‌های قطبی است.
مهم‌ترین موارد استفاده نایلون ۶۶ که یک پلاستیک مهندسی است را می‌توان در این کاربردها مشاهده نمود:
جای‌گزینی برای فلزات در یاتاقان‌ها، چرخ‌دنده‌ها، بلبرینگ‌ها، رولرها (غلتک‌های استوانه‌ای) و بادامک‌ها
سیم‌های برق به وسیله نایلون ۶۶ پوشانده می‌شوند زیرا رفتاری چقرمه، مقاوم در برابر سایش، عایقی خوب برای محافظت از سیم و قابلیت تحمل حرارت را برای سیم فراهم می‌آورد.
اگر واکنش‌گرهای چند عاملی مانند تری‌آمین‌ها، تتراآمین‌ها و اسیدهای سه عاملی استفاده گردد، منجر به تولید پلیمرهایی شبکه‌ای می‌شود که تفاوت‌های عمده‌ای در خواص آن‌ها به وجود می‌آید.
همراهان عزیز می‌توانند جهت برقرای ارتباطات دوسویه، انتقال سوالات، نظرات و پیشنهادات سازنده خود از طریق پست الکترونیک زیر ما را یاری فرمایند.
info@fara-ps.com