معده‌های گاوها می‌تواند پلاستیک‌هایی که بازیافت آنها سخت است را تجزیه کند!
محققان آب معده گاوهای آلپ را آزمایش کردند، و دریافتند که می‌تواند برخی از پلاستیک‌ها را تجزیه کند.
محققان در اتریش ممکن است راه حلی غیر محتمل برای مشکل آلودگی پلاستیک کشف کرده باشند: گاوها و میکروب‌هایی که در داخل معده آنها پیدا شدند.
محققان دانشگاه Natural Resources and Life Sciences (BOKU) در وین، مرکز بیوتکنولوژی صنعتی اتریش و دانشگاه Innsbruckدریافتند که پلاستیک‌های متداول توانستند زمانی که در معرض معده اول قرار گرفتند، تجزیه شوند، ماده ای که در بزرگ‌ترین قسمت معده گاو یافت می‌شود.
آنها دریافتند میکروب‌ها و آنزیم‌هایی که در معده اول یافت می‌شوند، می‌توانند پلاستیک‌های رایج را تجزیه کنند – شامل پلاستیک‌هایی که به طور گسترده برای کیسه‌های پلاستیکی، بطریها، منسوجات و بسته‌بندی مواد غذایی استفاده می‌شوند.
این مطالعه که در مجله علمی Frontiers منتشر شد، نمونه‌هایی از معده اول مربوط به گاوهای آلپ را در یک کشتارگاه در اتریش بررسی کرد.
محققان تأثیر معده اول را بر روی سه نوع پلاستیک آزمایش کردند – پلیاتیلنترفتالات (PET)، پلی‌بوتیلن‌آدیپات‌ترفتالات (PBAT) و پلی‌اتیلن‌فورانوات (PEF).
برای هضم کردن، آموزش دیده است
پروفسور Georg Gübitz، از BOKU، به سی ان ان گفت که معده اول توانست پلاستیک‌ها را در «چند ساعت» تجزیه کند – و زمانی که به مدت کافی با آن (معده اول) عمل‌آوری شود، می‌تواند برخی از پلاستیک‌ها را به طور کامل تجزیه کند.
Gübitz گفت: این به دلیل این است که معده‌های گاوها از قبل برای تجزیه ماده غذایی سخت به تخریب، از جمله کوتین پلیمری گیاهی – یک ماده مومی شکل که در گیاهان، از جمله در پوست سیب و توت‌ها یافت می‌شود – آموزش دیده می‌شوند.
او گفت: “کوتین یک پلی‌استر است، نه هم‌سان، اما شبیه PET است، متداول ترین نوع پلاستیک که در کیسه‌های پلاستیکی و بسته‌بندی مواد غذایی یافت می‌شود.
او گفت که تحقیقات بیش‌تری مورد نیاز بود، اما این یافته‌ها قابل توجه بودند، زیرا توانستند به یافتن راه‌حلی برای تخریب بعضاً پلاستیک‌هایی که «بازیافت آنها سخت است» کمک کند.
او گفت که تحقیق در مورد اینکه چگونه میکروب‌ها و آنزیم‌ها بر پلاستیک‌ها تأثیر می‌گذارند پیش از این یک زمینه مطالعاتی موجود است، اما او معتقد بود که نقش بالقوه گاوها تاکنون کشف نشده بود.
او گفت: “این معده اول در مقایسه با سایر آنزیم های آزمایش شده در ۱۰ سال گذشته بسیار کارآمد بود.”
او گفت اگر در مقیاس تولید شود، در ابتدا معده اول می تواند به عنوان محصول جانبی صنعت گوشت و لبنیات به دست آید.
او افزود: “اما تولید آنزیم‌های معتبر و حتی افزایش بیش‌تر فعالیت آنها با استفاده از مهندسی ژنتیک در طولانی‌مدت آن را منطقی‌تر خواهد ساخت”
پروفسور Richard C. Thompson، رئیس International Marine Litter Research Unit در دانشگاه Plymouth انگلستان، که در این مطالعه شرکت نداشت، به CNN گفت که استفاده از میکروب‌های مربوط به گاوها بدیع بود اما مفهوم گسترده‌تر تخریب پلاستیک با استفاده از ماده آلی موضوع جدید نبود.
“اکثر پلاستیک های متداول در برابر تجزیه زیستی بسیار مقاوم هستند و این از یک طرف مزیت ایجاد می‌کند. در حالی که پلاستیک استفاده می‌شود- مانند تلفن همراهی که اکنون از آن استفاده می کنم یا قطعات سبک‌‌وزن در هواپیما یا حتی یک بطری آبلیمو، ما می خواهیم پلاستیک دوام بیاورد.
اما چالش این است که وقتی با این مورد تمام می‌کنید چه اتفاقی می‌افتد – و اینجاست که تجزیه زیستی اغلب به عنوان بخشی از پاسخ مطرح می‌شود.
مشکل آلودگی پلاستیکی به طور گسترده مستند شده است.
محققان در این مطالعه گفتند که در اروپا، “مصرف گسترده زباله‌های پلاستیکی منجر به انباشت ۸/۲۵ میلیون تن زباله شده است.”
سال گذشته، یک مطالعه جداگانه پیش‌بینی کرد که جهان تا سال ۲۰۴۰، ۷۱۰ میلیون تن پلاستیک خواهد داشت – و این تلاش‌ها برای کاهش، استفاده مجدد و بازیافت محصولات پلاستیکی را در نظر می گیرد.
پلاستیک در برخی از دورافتاده ترین نقاط روی زمین نیز یافت شده است.
تخمین زده می شود که ۱۴ میلیون تن میکروپلاستیک در کف اقیانوس نشسته است، در حالی که پلاستیک در روده یک بی مهرگان کوچک در جزیره ای دورافتاده در قطب جنوب در سال ۲۰۲۰ یافت شد.
لینک خبر:
https://edition.cnn.com/2021/07/02/world/cows-plastic-scli-intl-scn/index.html
ارائه اولین بطریهای روغن پخت و پز با استفاده از مواد تماماً بازیافتی در کلمبیا توسط Amcor
شرکت بسته‌بندی چند ملیتی Amcor Rigid Packaging (ARP) یک طرح ظرفی ایجاد کرده است تا بطریهای پلاستیکی کوچک بیش‌تری را بازیافت کند.
این طرح برای بطریهای الکل قابل بازیافت ۵۰ میلی‌لیتری ساخته شده از پلیاتیلنترفتالات (PET) استفاده می‌شود.
علی‌رغم بازیافت‌پذیری بی‌شمار، این بطریها در حال حاضر در اکثر تأسیسات بازیافت مواد ایالات متحده با چالش‌هایی روبه‌رو هستند، از آن جایی که اغلب در طول فرآیند جداسازی (sorting) خارج می‌شوند.
ظرف به گونه‌ای طراحی شده است که بیش از ۵ سانتی‌متر پهن‌تر شود هنگامی که متلاشی می‌شود در حالی که از لغزش در خلال شکاف‌ها در طول فرآیند بازیافت جلوگیری می‌کند.
Terry Patcheak، معاون تحقیق و توسعه ARP و مهندسی پیشرفته، گفت: “این کشف توسط تیم Amcor انجام شد، زمانی که آزمایش نشان داد که بطریها به روش‌های مختلف متلاشی می‌شوند.
شبیه‌سازی‌های ما نشان داد که وقتی این بطریهای کوچک الکل طراحی می‌شوند که به روشی خاص متلاشی شوند، بطریهای کم‌تری در واقع از بین شکاف‌ها می‌افتند.
” در اینجا پتانسیل نرخ‌های بازیافت‌پذیری بالاتر و محتوای بازیافتی بیش‌تر برای قطعه‌ها و مواد متعدد است.”
طراحی بطری Amcor با دستورالعمل‌های تعیین شده توسط انجمن بازیافت‌کنندگان پلاستیک مطابقت دارد.
در حال حاضر بطریها در معرض آزمایش‌های تحلیل المان محدود قرار می‌گیرند تا جنبه‌های رفتاری آنها در حین فرآیند بازیافت مشخص شود.
علاوه بر این، ARP در حال استخراج داده‌های دنیای واقعی از تأسیسات بازیافت برای تجزیه و تحلیل قابلیت بازیافت بطری است.
Patcheak افزود: “ما مشتاقانه منتظر دیدن داده‌ها و ادامه استفاده از این نوع روی‌کرد خلاقانه برای بررسی تمام بسته‌بندی‌های خود هستیم.
“در همکاری با APR، ما به دنبال اندازه، رنگ و مواد هستیم تا مقدار مواد بازیافتی را افزایش دهیم که می‌تواند به بطریهای بیش‌تری تبدیل شود.
ما مشتاقانه منتظر همکاری با مشتریان خود هستیم از آن جایی که از یک لنز جدید به منظور بررسی راه‌هایی برای دست‌یابی به اهداف پایداری مشترک خود استفاده می‌کنیم.
ماه گذشته، ARP یک بطری پایدار برای برند روغن آشپزی Gourmet از تولیدکننده روغن و چربی کلمبیایی تیم Alianza تولید کرد.
لینک خبر:
https://www.packaging-gateway.com/news/amcor-plastic-bottle-recycling/
بازیافت بطرى‌هاى پلاستیکى و تبدیل آنها به طعم‌دهنده وانیل!
پلیاتیلنترفتالات که معمولاً PET نامیده می‌شود، یکی از پرمصرف‌ترین پلیمرهایی است که به روش پلیمریزاسیون مرحله‌ای تولید می‌شود. پلیاتیلنترفتالات پلی‌استری از اسید ترفتالیک و اتیلن گلیکول با ساختار شیمیایی زیر است. این پلیمر امروزه کاربرد وسیعی در صنایع مختلف مثل نساجی، ساخت الیاف با مقاومت بالا، ساخت نوارهای سمعی و بصری و بطریهای نوشیدنی دارد. گریدهای مختلف آن در طیف گسترده‌ای از اوزان مولکولی در صنایع مختلف به کار می‌روند و امروزه وسیع‌ترین زمینه کاربرد آن ساخت بطریهای نوشیدنی است. بطریهای PET استحکام بالا، وزن کم و خاصیت گذردهی (CO2) کمی دارند. خاصیت مهم آن قابلیت استفاده در صنایع غذایی است (چون عوارض جانبی ایجاد نمی‌کند). مصرف جهانی PET اخیراً حدود ۱۳ میلیون تن در سال است: ۵/۹ میلیون تن در صنایع نساجی، ۲ میلیون تن در ساخت نوارهای سمعی و بصری و ۵/۱ میلیون تن در ساخت بطریها.
PET صدمه مستقیمی به محیط زیست وارد نمی‌کند اما به خاطر حجم زیاد و مقاومت در مقابل تجزیه باکتری‌ها ماده زائد به حساب می‌آید و با توجه به گسترش روزافزون مصرف آن ملاحظات اکولوژیکی و اقتصادی بازیافت PET را ضروری می‌داند. ضایعات PET را می‌توان ذوب کرد و تغییر شکل داد. مجموعه‌ای از مشکلات و قیمت بسیار بالای بسیاری از فرآیندهای بازیافت آنها را محدود می‌کند.
آینده ای را تصور کنید که مشکل زباله‌های پلاستیکی ما به معنای واقعی کلمه با خوردن آنها به عنوان دسر برطرف شود. البته که سرآشپزها نمی‌توانند “بطریهای پلاستیکی آماده شده” را سرو کنند، اما تحقیقات منتشر شده در این ماه در مجله شیمی سبز (Green Chemistry) نشان داده است که چگونه یک بطری پلاستیکی مصرف شده به طعم دهنده وانیلی تبدیل می‌شود!
در این راستا محققان دانشگاه ادینبورگ اسکاتلند از باکتری E. coli اصلاح شده به صورت ژنتیکی، برای تبدیل بطری پلاستیکی به وانیلین-منبع اصلی طعم و بوی وانیل- استفاده کرده‌اند. محققان حتی معتقدند که وانیلین مشتق شده از پلاستیک احتمالاً برای مصرف انسان بی‌خطر است؛ اما به گفته سایت خبری دانشگاه، هنوز به آزمایشات بیش‌تری در این زمینه احتیاج است. اگرچه می‌توان وانیلین را به طور طبیعی از دانه‌های وانیل استخراج کرد، اما این دانه‌ها گران‌قیمت هستند. بنابراین وانیلین سنتزی بسیار رایج‌تر است. گزارش شده است که ۸۵% وانیلین از این طریق تولید می‌شود.
به نقل از Ellis Crawford، ویراستار انتشارات در انجمن رویال شیمی، “این یک کاربرد بسیار جالب از علوم میکروبی در سطح مولکولی برای بهبود پایداری و کارایی در جهت اقتصاد چرخشی است. استفاده از میکروب‌ها برای تبدیل پلاستیک‌های زائد که برای محیط زیست مضر هستند، به عنوان یک ماده مهم و سکویی با کاربردهای گسترده در مواد آرایشی و غذایی، نمایشی زیبا از شیمی سبز است.”
نکته مهم موجود آن است که این آزمایش‌ها بطریهای پلاستیکی را به راحتی به کاسه بستنی وانیلی تبدیل نکردند! بلکه دانشمندان مجبور شدند تعدادی از مراحل واسطه را دنبال کنند. همان طور که گاردین توضیح می‌دهد، ابتدا پلاستیک پلیاتیلنترفتالات (PET) باید با استفاده از “سوپرآنزیم‌های” مهندسی شده به اسید ترفتالیک (TA) تجزیه شود. سپس از E. coli مهندسی شده برای تبدیل TA حاصله به وانیلین استفاده شود. اگر چه تا به این زمان تنها ۷۹% از TA تبدیل گردید، اما محققان معتقدند که می توانند این نرخ را بهبود بخشند.
Stephen Wallace، یکی از دو همکار مقاله، خطاب به روزنامه انگلیسی گفته است: “ما فکر می‌کنیم که می‌توانیم خیلی سریع این کار را انجام دهیم. ما در اینجا یک مرکز مونتاژ DNA رباتیک شده شگفت‌انگیز داریم. “آنها همچنین قصد دارند تولید خود را افزایش دهند و به غیر از وانیلین که می‌تواند با این روش ساخته شود، در جستجوی مولکول های مفید دیگری نیز هستند.”
Wallace اظهار داشت: “کار ما تصور وجود پلاستیک به عنوان یک زباله مشکل‌ساز را به چالش کشیده است و در عوض استفاده از آن را به عنوان یک منبع جدید کربنی که محصولات با ارزش بالا از آن قابل حصول است نمایش می‌دهد.”
Joanna Sadler، نویسنده دیگر مقاله، افزوده است: “این اولین نمونه استفاده از یک سیستم بیولوژیکی برای تبدیل زباله‌های پلاستیکی به یک ماده شیمیایی صنعتی با ارزش است و این امر پیامدهای بسیار مهیجی برای اقتصاد چرخشی دارد. نتایج حاصل از تحقیقات ما پیامدهای عمده‌ای در زمینه پایداری پلاستیک داشته است و قدرت زیست شناسی سنتزی را برای حل چالش‌های دنیای واقعی نشان می‌دهد.”
منبع خبر:
https://www.foodandwine.com/news/plastic-bottle-vanilla-flavoring
همراهان عزیز می‌توانند جهت برقرای ارتباطات دوسویه، انتقال سوالات، نظرات و پیشنهادات سازنده خود از طریق پست الکترونیک زیر ما را یاری فرمایند.
info@fara-ps.com
پلاستیک‌ها در بسته‌بندی-قسمت دوم
بسته‌بندی‌های پلاستیکی را به دو دسته صلب (سخت) و انعطاف‌پذیر تقسیم می‌کنند. پلی‌اتیلن سبک، پلی‌پروپیلن و پلیوینیلالکل جزء پلاستیک‌های انعطاف‌پذیر هستند. پلی‌اتیلن سنگین، پلیاتیلنترفتالات و پلی‌استایرن از پلاستیک‌های سخت هستند. طی چند دهه گذشته، پیش‌رفت و تکامل بسته‌بندی با پلاستیک‌های گرمانرم برای غذاهای آماده و منجمد، لبنیات، نوشابه‌ها، نان و شکلات اهمیت و ضرورت پیش‌تری پیدا کرده است.
انواع فیلم‌های پلاستیکی
فیلم‌های پلاستیکی گرمانرم ساده‌ای که در بسته‌بندی استفاده می‌شوند، عبارتند از:
سلوفان: (فیلم سلولزی) اولین فیلم شفاف به کار رفته برای بسته‌بندی بود. فیلم سلوفان دارای خصوصیات ویژه‌ای است که در ادامه کاربرد آن را تضمین می‌کند. مهم ترین خاصیت فیلم سلوفان عبور سریع رطوبت از آن است که آن را برای بسته‌بندی مواد غذایی مانند پیراشکی و نان مناسب می‌سازد. زیرا برای جلوگیری از کپک‌زدگی رطوبت داخل بسته باید کاهش پیدا کند. فیلم‌های سلولزی در مقایسه با سایر فیلم‌های پلاستیکی جدید هزینه تولید بیش‌تر و کارایی کم‌تری دارند.
پلی‌الفین‌ها: در کاربردهای بسته‌بندی ضروری هستند. اولین فیلم پلاستیکی تولید شده، پلی‌اتیلن سبک (LDPE) بود که هنوز هم در حجم وسیعی در بسته‌بندی استفاده می‌شود. سایر پلی‌الفین‌های مهم عبارتند از پلی‌اتیلن سبک خطی (LLDPE)، پلی‌اتیلن‌سنگین (HDPE)، پلی‌پروپیلن (PP)، پلی‌پروپیلن آرایش‌یافته در یک جهت (OPP) و در دو جهت (BOPP) و کوپلیمر اتیلن‌وینیل‌استات (EVA).
فیلم‌های پلی‌الفین در برابر نفوذ گازها و مواد معطر مقاومت کمی دارند ولی از نظر مقاومت در برابر نفوذ رطوبت خیلی خوب هستند و این ویژگی باعث کاربرد گسترده آنها در بسته‌بندی مواد غذایی حساس به رطوبت می‌شود.
پلی‌اتیلن سبک خطی(LDPE): ماده‌ای سفت و نیمه‌شفاف با ضربه پذیری زیاد است که مقاومت شیمیایی خوبی در برابر اسیدها، بازها و محلول‌های آبی املاح معدنی دارد. همچنین این ماده مقاومت خوبی در برابر بخار آب و مفوذپذیری زیادی نسبت به گازها دارد. LDPE در برابر هیدروکربن‌های هالوژن‌دار و روغن‌ها حساس است و در اثر آنها متورم می‌شود. این پلیمر در ساخت فیلم، کیسه و نیز به شکل لایه پوشش در فویل‌ها و روی مقوا و کاغذ است.
پلی‌اتیلن سبک خطی (LLDPE): دارای همان خواص است ولی از آن قوی‌تر و سخت‌تر است. کاربرد پلی‌اتیلن سبک معمولاً به شکل فیلم‌های نازک انعطاف‌پذیر است. دو ویژگی مهم که کاربرد گسترده‌تر آن را در صنعت بسته‌بندی محصول غذایی موجب می‌شود عبارتند از:
- خنثی بودن آن یعنی عدم واکنش با محصول
- دوخت‌پذیری گرمایی آن
به همین دلیل لازم است بسته‌بندی‌های چند لایه به عنوان لایه درونی و در تماس مستقیم با محصول از فیلم نازک پلی‌اتیلن سبک استفاده شود. این فیلم شفاف و در برابر نور نفوذپذیر است. بنابراین در موارد نیاز به همراه فویل آلومینیوم به کار می‌رود. کاربرد مشخص پلی‌اتیلن سبک در بسته‌بندی‌های چهار لایه (Tetrapack) برای شیر استریل و آب میوه، بسته‌بندی پاک (Purepack) برای بسته‌بندی شیر پاستوریزه و ماست، سه لایه (Tripack) برای بسته‌بندی‌های کیسه‌ای، سه لایه برای شیر پاستوریزه و پنج لایه برای شیر استریل است.
پلی‌اتیلن سنگین (HDPE): پلیمری سخت و محکم با شفافیت کم است که در برابر ضربه مقاومت ضعیفی دارد. این ماده در مقایسه با پلی‌اتیلن سبک مقاومت بهتری به بخار آب و نفوذ گازها دارد. از HDPE در ساخت فیلم، بطری و سبد پلاستیکی استفاده می‌شود.
پلی‌پروپیلن (PP): پلاستیکی سخت با دمای ذوب ۱۶۰-۱۷۰ درجه سانتی‌گراد است. استحکام خوبی دارد ولی در دمای زیر صفر استحکام آن کم می‌شود. پلی‌پروپیلن آرایش‌یافته فیلمی درخشنده و شفاف است که دارای خواص مکانیکی خوب و نفوذپذیری متوسط در برابر گاز و بخار است.
انواع پلی‌پروپیلن موجود در بازار عبارتند از:
الف) پلی‌پروپیلن ساده: برای تولید انواع درب پلاستیکی بطریها از آن استفاده می‌شود. برای تولید بطریها نیز در بعضی موارد از این پلیمر استفاده می‌شود.
ب) پلی‌پروپیلن آرایش یافته خطی: این ماده در حین فرآیند تولید تحت نیروی کششی در دو جهت عمود بر هم قرار داده می‌شود. در نتیجه فیلم نازک شفاف حاصل دارای خواص مکانیکی خوب با ویژگی ممانعت‌کنندگی مناسب‌تر نسبت به گاز و بخار متوسط است. این فیلم برای بسته‌بندی و لفاف‌های مواد غذایی مانند انواع چیپس، پفک، ماکارونی، بادام زمینی و غذاهای آماده مناسب است.
ج) پلی‌پروپیلن آرایش‌یافته قطبیده: این ماده به شکل فیلم نازک انعطاف‌پذیر به رنگ سفید صدفی تولید می‌شود و جای‌گزین مناسبی برای کاغذ در بسته‌بندی ویفر، شکلات و پودر سوپ است. این نوع پلی‌پروپیلن تا حدودی پوشاننده لکه چربی است و از این نقطه‌نظر کاربرد بیش‌تری در چنین محصولات غذایی دارد.
پلی‌وینیل‌استات (PVA) و کوپلیمر اتیلن‌وینیل‌استات (EVA): این ماده و کوپلیمرهای آن مهم‌ترین رزین‌های مصرفی برای تولید چسبهای امولسیونی به شمار می‌روند. فیلم‌های پلی‌وینیل‌استات شفاف دارای خاصیت انعطاف‌پذیری زیاد است که مقاومت زیادی در برابر ضربه و نفوذپذیری زیادی در برابر گازها و بخار آب دارند. به همین دلیل در بسته‌بندی‌هایی که نیازمند خواص خم‌شوندگی و کشسانی هستند، مانند بسته‌بندی گوشت‌های منجمد استفاده می‌شوند.
پلیوینیلالکل (PVOH) و اتیلن‌وینیل‌الکل (EVOH): این فیلم‌ها در مقایسه با سایر فیلم‌های پلاستیکی گرمانرم که برای بسته‌بندی به کار می‌روند، مقاومت خیلی خوبی در برابر نفوذ اکسیژن دارند، به شرط این که رطوبت آنها زیاد نباشد. به سبب انحلال‌پذیری این فیلم‌ها در آب از آنها در کاربردهای بسته‌بندی‌های چندلایه به عنوان لایه درونی یا چسب استفاده می‌شود.
پلی‌وینیل‌کلراید (PVC): معمولاً PVC به دو شکل سخت و نرم شده در صنایع گوناگون مصرف می‌شود. فیلم‌های آن سخت و شفاف هستند اما اگر مواد نرم‌کننده داشته باشند، نرم و انعطاف‌پذیر می‌شوند. این فیلم‌ها دارای مواد نرم‌کننده، نفوذپذیری زیاد در برابر رطوبت بوده و برای پوشش سبزی‌جات تازه، ماهی، گوشت و پنیر برای زمان نگه‌داری کوتاه استفاده می‌شود.
پلی‌وینیلیدن کلراید (PVDC): تولید این گونه فیلم‌ها مشکل و گران است. این فیلم‌ها در طبیعت تجزیه نمی‌شوند. پلیمر مزبور جزء پلاستیک‌های دارای مقاومت خوب در برابر گازهاست و نسبت به بخار آب نفوذناپذیر است. از این پلیمر در مقیاس وسیعی به عنوان پوشش محافظ و مقاوم برای جلوگیری از نفوذ رطوبت و اکسیژن به مواد مختلف و در فیلم های چندلایه استفاده می‌شود. از فیلم‌های تک‌لایه PVDC برای بسته‌بندی گوشت، ماهی، پنیر، محصولات تازه و کیک استفاده می‌شود. در بسته‌بندی‌های تحت خلأ، نوعی از این ماده پلیمری استفاده می‌شود که کاملاً به سطح محصول می‌چسبد.
نایلون یا پلی‌آمید (PA): مهم‌ترین نایلون های مصرفی در بسته‌بندی، نایلون ۶ و نایلون ۶و۶ هستند. فیلم‌های نایلون دارای مقاومت بسیار خوبی در برابر نفوذ گازها هستند، مگر این که درصد رطوبت زیادی داشته باشند. فیلم‌های نایلون استحکام و انعطاف پذیری بیش‌تری نسبت به فیلم‌های PET دارند و برای شکل‌دهی گرمایی مناسب‌اند. نایلون تحمل دمای سترون کردن مواد غذایی را دارد. به علت نفوذپذیری کم نسبت به گازها از آن در ساخت کیسه‌های مخصوص بسته‌بندی تحت خلأ از جمله پنیر، گوشت، سوسیس و کالباس استفاده می‌شود.
پلی‌اتیلن ترفتالات (PET): فیلم‌های آرایش‌یافته آن، شفافیت، استحکام و مقاومت بسیار خوبی در برابر سوراخ شدن و نفوذپذیری کمی در برابر گازها دارند. بدین سبب از بطریهای آن برای نوشابه‌های گازدار و روغن مایع استفاده می‌شود. شیوه خاص شکل‌دهی این نوع بطریها باعث می‌شود تا اولاً شفافیت بطری، ثانیاً ویژگی ممانعت‌کنندگی برتر آن به ویژه در برابر نفوذ گازها و ثالثاً سبک بودن بطری و مقاومت مکانیکی زیاد آن تأمین شود. فیلم پلیاتیلنترفتالات، استحکام لازم برای بسته‌بندی را تأمین می‌کند. نمونه آن در بسته‌بندی آب میوه مانند محصولات ساندیس است در این مورد ترتیب استقرار لایه‌های ماده بسته‌بندی بدین شکل است: PET/Al.foil/PET
پلی‌استایرن (PS): این پلیمر در برابر اسیدها و بازها مقاوم است و در الکل‌های سبک و هیدروکربن‌های آلیفاتیک نامحلول است ولی در هیدروکربن‌های آروماتیک و الکل‌های سنگین محلول است. مقاومت آن در برابر نفوذ گازها و بخار آب متوسط است. پلی‌استایرن از معمول‌ترین پلاستیک‌ها برای فرآیند قالب‌گیری تزریقی است. در سیستم‌های تحت خلأ در ساخت انواع ظروف یک‌بار مصرف یا سینی‌های نگه‌داری غذا، انواع میوه و سبزی تازه استفاده می‌شود. به طور کلی دو نوع پلی‌استایرن تولید می‌شود:
الف) پلی‌استایرن مقاوم به ضربه (HIPS): که برای تولید ظرف ماست و مرباهای تک نفره استفاده می‌شود.
ب) پلی‌استایرن منبسط شده (EPS): در فرآیند تولید این پلیمر از گازهای فراری استفاده می‌شود که موجب انبساط بافت پلیمری و ایجاد سلول‌های بسته توخالی در بافت ماده محصولات شکننده مناسب است. مثل ظروف غذای یک‌بار مصرف و شانه تخم مرغ، ثانیاً عایق گرمابی خوبی است و برای عرضه محصولات گرم آماده مناسب است. ثالثاً سبک بودن آن، حمل و نقل را آسان‌تر می‌کند.
کوپلیمر استایرن‌آکریلونیتریل (SAN): این پلیمر دارای سختی و مقاومت زیادی در برابر مواد شیمیایی، رطوبت و گازها در مقایسه با پلی‌استایرن است ولی در برابر نور خورشید تغییر رنگ می‌دهد.
آکریلونتیریل‌بوتادی‌ان‌استایرن (ABS): این پلیمر سخت، محکم و در برابر مواد شیمیایی مقاوم است. در صنعت بسته‌بندی مواد غذایی در تولید سینی‌های مخصوص حمل نان، کیک، ظروف بسته‌بندی مارگارین و بطریهای آب استفاده می‌شود.
همراهان عزیز می‌توانند جهت برقرای ارتباطات دوسویه، انتقال سوالات، نظرات و پیشنهادات سازنده خود از طریق پست الکترونیک زیر ما را یاری فرمایند.
info@fara-ps.com
معرفی فیلم پلی اتیلن ترفتالات با خواص سدگری بالا
پلیاتیلنترفتالات که معمولاً PET نامیده می‌شود، یکی از پرمصرف‌ترین پلیمرهایی است که به روش پلیمریزاسیون مرحله‌ای تولید می‌شود. پلیاتیلنترفتالات پلی‌استری از اسیدترفتالیک و اتیلن گلیکول با ساختار شیمیایی زیر است.
این پلیمر امروزه کاربرد وسیعی در صنایع مختلف مثل نساجی، ساخت الیاف با مقاومت بالا، ساخت نوارهای سمعی و بصری و بطریهای نوشیدنی دارد. گریدهای مختلف آن درر طیف گسترده‌ای از اوزان مولکولی در صنایع مختلف به کار می‌روند و امروزه وسیع‌ترین زمینه کاربرد آن ساخت بطریهای نوشیدنی است.
بطریهای PET استحکام بالا، وزن کم و خاصیت گذردهی (CO2) کمی دارند. خاصیت مهم آن قابلیت استفاده در صنایع غذایی است (چون عوارض جانبی ایجاد نمی‌کند). مصرف جهانی PET اخیراً حدود ۱۳ میلیون تن در سال است: ۹/۵ میلیون تن در صنایع نساجی، ۲ میلیون تن در ساخت نوارهای سمعی و بصری و ۱/۵ میلیون تن در ساخت بطریها.
PET صدمه مستقیمی به محیط زیست وارد نمی‌کند اما به خاطر حجم زیاد و مقاومت در مقابل تجزیه باکتری‌ها ماده زائد به حساب می‌آید و با توجه به گسترش روزافزون مصرف آن ملاحظات اکولوژیکی و اقتصادی بازیافت PET را ضروری می‌داند. ضایعات PET را می‌توان ذوب کرد و تغییر شکل داد. مجموعه‌ای از مشکلات و قیمت بسیار بالای بسیاری از فرآیندهای بازیافت آنها را محدود می‌کند.
در این راستا نماینده AMB، شرکت بین المللی ارائه دهنده محصولات منحصر به فرد بسته بندی مواد غذایی و غذا در ایتالیا می‌گوید که مفاهیم مربوط به بسته بندی تک لایه PET مناسب برای گوشت توسعه یافته است. همچنین اضافه می‌کند این PET با خاصیت سدگری بالا پایدار است و با استفاده از مواد قابل بازیافت که با دستورالعمل‌های بازیافت اتحادیه اروپا مطابقت دارد. این مواد شفافیت بسیار بالایی دارد و بدون استفاده از موادی نظیر EVOH سدگری بالایی را ارائه می‌دهد. این تک لایه قابلیت ترکیب با لایه دیگر PET و Peel film را دارد.
منبع خبر: www.ambpackaging.com
همراهان عزیز می‌توانند جهت برقرای ارتباطات دوسویه، انتقال سوالات، نظرات و پیشنهادات سازنده خود از طریق پست الکترونیک زیر ما را یاری فرمایند.
info@fara-ps.com
به مناسبت زاد روز حکیم بزرگ بوعلی سینا و روز پزشک: کاربردهای پلیمرها در پزشکی
کاربردهای پلیمرها در پزشکی به مناسبت زاد روز حکیم بزرگ بوعلی سینا و روز پزشک
مقاله حاضر به مناسبت زاد روز حکیم بزرگ بوعلی سینا و روز پزشک به ذکر کاربردهای پلیمرهای مصنوعی از جمله پلی‌اتیلن، پلی‌پروپیلن، پلی‌یورتان‌ها، پلی‌آمیدها، پلی‌آکریلات‌ها، پلی‌تترافلورواتیلن، سیلیکون‌ها پلی‌استال و…، پلیمرهای مصنوعی زیست‌تخریب‌پذیر مانند پلی‌لاکتیک‌اسید، پلی‌گلیکولیک‌اسید، پلی‌کاپرولاکتون و… و پلیمرهای طبیعی در حوزه پزشکی می‌پردازد.
پلیمرها به دلیل تنوع بسیار زیاد و نزدیک بودن خصوصیات شیمیایی و مکانیکی برخی از آنها به بافت‌های بدن، بیش از سایر مواد در کاربردهای پزشکی مورد توجه قرار گرفته‌اند. از این رو شناخت ساختار، ویژگی‌ها و خواص پلیمرها همچنین کاربردهای آنها در حوزه زیست‌مواد (Biomaterials) از اهمیت بالایی برخوردار است. زیست‌مواد، موادی با ریشه مصنوعی یا طبیعی هستند که برای جای‌گزینی نسوج از دست رفته بدن، ترمیم اعضای از کار افتاده و یا تکمیل عمل‌کرد بافتی مورد استفاده قرار می‌گیرند که به هر دلیلی قادر به انجام وظیقه خود نباشند. ضمن این که باید حتماً در تماس مستقیم با سلول‌های زنده بدن بوده و با سامانه بیولوژیکی بدن برهم‌کنش داشته باشد. وسایل قلبی-عروقی، وسایل جای‌گزین بافت‌های نرم، سامانه‌های رهایش کنترل شده دارو و داربست‌های مهندسی بافت، از جمله این کاربردها هستند. رگ‌های مصنوعی، دریچه‌های قلبی، قلب مصنوعی، کاشتنی‌های بدن، غضروف، کامپوزیت‌های دندانی، عدسی‌های تماسی، عدسی‌های داخل چشمی، اجزای دستگاه‌های اکسیژن‌رسان، دیالیز و تصفیه خون، پوشش مواد فلزی و سرامیکی، قرص‌ها و کپسول‌های دارویی، نخ‌های بخیه، چسب‌ها و… را می‌توان به عنوان نمونه‌ای از کاربرد مواد پلیمری در پزشکی برشمرد.
مقاله حاضر به مناسبت زاد روز حکیم بزرگ بوعلی سینا و روز پزشک به ذکر کاربردهای پلیمرهای مصنوعی از جمله پلی‌اتیلن، پلی‌پروپیلن، پلی‌یورتان‌ها، پلی‌آمیدها، پلی‌آکریلات‌ها، پلی‌تترافلورواتیلن، سیلیکون‌ها پلی‌استال و…، پلیمرهای مصنوعی زیست‌تخریب‌پذیر مانند پلی‌لاکتیک‌اسید، پلی‌گلیکولیک‌اسید، پلی‌کاپرولاکتون و… و پلیمرهای طبیعی در حوزه پزشکی می‌پردازد.
پلیمرهای مصنوعی (Synthetic Polymers)
پلی‌اتیلن (Polyethylene)
پلی‌اتیلن با وزن مولکولی بسیار بالا (UHMWPE) به دلیل مقاومت سایشی زیاد آن، خزش کم و ضریب اصطکاک پایین به طور گسترده‌ای در کاشتنی‌های ارتوپدی نظیر مفاصل ران و زانو به کار می‌رود. در حال حاضر تحقیقات زیادی در ارتباط با بهبود خواص سایشی UHMWPE با استفاده از عوامل شبکه‌ای کننده خاص نظیر ویتامین E، پرتودهی و تابش پلاسما یا پوشش‌دهی با مواد سرامیکی در حال انجام است. اعتقاد بر این است که ذرات پلی‌اتیلنی جدا شده از کاشتنی، می‌تواند باعث افزایش حجم استخوان گردد.
پلی‌پروپیلن (Polypropylene)
از این پلیمر در پروتزهای مفاصل انگشت و نخ‌های بخیه استفاده می‌شود. مش‌های پلی‌پروپیلنی در ترمیم دیواره شکم در بیماری فتق به کار می‌رود، هر چند که هنوز هم اثرات جانبی این بیماری حل نشده است. علاوه بر این غشاهای پلی‌پروپیلنی در جداسازی سلول‌ها مورد تحقیق و بررسی قرار گرفته‌اند.
پلی‌آکریلات (Polyacrylate)
از جمله خصوصیات PMMA، عبوردهی بسیار بالای نور (۹۲%)، شاخص پراکندگی بالا، خواص ترشوندگی عالی، زیست‌سازگاری بالا و سختی و شکنندگی بیش‌تر در مقایسه با سایر پلیمرها باید اشاره کرد. این پلیمر در لنزهای تماسی سخت (Hard Contact Lenses)، لنزهای داخل چشمی (Intraocular Lenses) سیمان استخوان و مواد ترمیمی دندان استفاده می‌شود. در این میان پلی‌سیانوآکریلات‌ها به جهت خواص چسبندگی مناسب اهمیت زیادی یافته‌اند. برخی از آنها در ترکیب چسبهای زیستی برای ترمیم اجزای کره چشم مثل قرنیه و شبکیه بررسی شده‌اند. فیلم‌های پلی‌سیانوآکریلاتی نیز به عنوان پوست مصنوعی در پیوندهای عروقی و درمان سوختگی‌های شدید مورد آزمایش قرار گرفته‌اند. پلی‌آکریلونیتریل سمی و اشتعال‌زا بوده و بنابراین استفاده از آن در پزشکی رایج نیست. پلی‌آکریل‌آمید غیر سمی است ولی مونومر آن می‌تواند بر روی سلول‌های عصبی تأثیر منفی بگذارد. این پلیمر جاذب آب بوده و می‌تواند تشکیل ژل دهد. از پلی‌آکریل‌آمید در تهیه لنزهای تماسی نرم، حجم‌دهنده‌ها، ماهیچه‌های مصنوعی، بیوسنسورها، سامانه‌های رهایش داروی هوشمند و… استفاده شده است.
پلی‌استایرن (Polystyrene)
از جمله خصوصیات پلی‌استایرن می‌توان به شفافیت خوب و بی‌رنگ بودن، راحتی ساخت، پایداری حرارتی، وزن مخصوص پایین و مدول بالا اشاره کرد. این پلیمر به صورت عمومی در ساخت ظروف کشت سلول، بطریهای استوانه‌ای، محفظه‌های خلأ و فیلترهای قیف‌دار کاربرد دارند. آکریلونیتریل بوتادی‌ان استایرن (ABS) در ست‌های تزریق و دیالیز خون، انبرک‌ها (بست‌ها)، کیت‌های تشخیصی و… استفاده می‌شود.
پلی‌وینیل کلراید (Polyvinyl Chloride)
ماده‌ای بسیار پرمصرف و مقاوم در برابر آب و آتش به شمار می‌رود. این پلیمر در تهیه ست تزریق خون، ست سرم و… کاربرد دارد.
پلیوینیلالکل (Polyvinyl Alcohol)
یکی از پرمصرف‌ترین پلیمرهای محلول در آب است و مونومر آن در حالت پایدار وجود ندارد. مزایای این هیدروژل زیست‌سازگاری بالا، عدم سمیت، عدم سرطان‌زایی، سادگی تهیه، دارا بودن محیط آب‌دار و توانایی محافظت از سلول‌ها، داروها، پپتیدها و پروتئین‌ها، توانایی رساندن مواد غذایی به سلول‌ها و انتقال محصولات ایجاد شده توسط آنها امکان اصلاح به کمک لیگاندهای چسبندگی سلولی. محققان بسیاری از PVA جهت تهیه غضروف مصنوعی، منیسک زانو یا دیسک بین مهره‌ای بهره برده‌اند. ترکیب مواد زیادی با پلی‌وینیل الکل برای کاربردهای پزشکی بررسی شده است. پلیوینیلالکل و پلی‌آکریلیک‌اسید در سامانه‌های حساس به pH، پلیوینیلالکل و ژلاتین جهت تهیه پچ یا غشا، پلیوینیلالکل و ابریشم جهت ساخت نخ بخیه، پلیوینیلالکل و پلی‌وینیل پیرولیدین در مهندسی بافت، ترکیب پلیوینیلالکل با کلاژن و غشاء آمنیون در تهیه قرنیه مصنوعی، پلیوینیلالکل و نشاسته به عنوان غشا دیالیز و ترکیب پلیوینیلالکل با پلی‌اتیلن‌گلیکول به منظور کاهش جذب سطحی پروتئین از آن جمله است. استفاده از ترکیب پلیوینیلالکل و کیتوسان تا کم‌تر از ۵۰% PVA در اصلاح سطح کاتترهای پلی‌یورتانی باعث چسبندگی پروتئین‌ها و فعالیت میکروب‌ها می‌گردد. همچنین از این کامپوزیت در کاربردهای پانسمان زخم نیز می‌توان بهره برد. ترکیب پلیوینیلالکل و پلی‌کاپرولاکتون در کاهش تجمع سلول‌های التهابی مؤثر بوده است. از ترکیب PVA و گلیسرول به منظور افزایش خون‌سازگاری بهره برده شده است که طی آن با افزایش گلیسرول در ترکیب، به دلیل ممانعت از تماس مستقیم PVA با خون، چسبندگی و جذب پلاکت‌ها به سطح کاهش می‌یابد. از جمله مشکلاتی که محققان در استفاده از پلیمرهای زیست‌تخریب‌پذیر آب‌گریز نظیر پلی‌کاپرولاکتون یا پلی‌لاکتیک-گلیکولیک اسید اشاره نموده‌اند شناور ماندن ساختار پلیمر در محیط کشت سلولی است. علاوه بر این به دلیل عدم جذب محیط کشت توسط داربست، قسمت زیادی از تخلخل‌ها خالی خواهند ماند. این در حالی است که دست‌یابی به توزیع یکنواخت سلول‌های کاشته‌شده درون داربست اهمیت زیادی دارند. یکی از روش‌های غلبه بر این مشکل استفاده از پلیمرهای آب‌دوستی نظیر پلیوینیلالکل یا پلی‌اتیلن‌اکساید در ترکیب است. از کامپوزیت پلی‌وینیل الکل و پلی‌لاکتیک-گلیکولیک‌اسید و کیتوسان داربست زیست‌تخریب‌پذیری برای مهندسی بافت ساخته شده است که زیست‌سازگاری مناسبی از خود نشان داده است. همچنین از ترکیب PVA-PLGA نانوذراتی برای رهایش داروی پاکلیتاکسل جهت درمان گرفتگی شریان بهره برده شده است.
پلی‌آمید (Polyamide)
این مواد که به نایلون معروف هستند در نخ‌های بخیه، رگ‌های مصنوعی استفاده می‌شوند که از جمله مهم‌ترین کاربردهای موفق این مواد در زمینه پزشکی هستند. نایلون‌ها جاذب رطوبت هستند و استحکام خود را در موقع کاشت در محیط درون‌تن از دست می‌دهند. مولکول‌های آبی که به ناحیه بی‌شکل آن حمله می‌کنند به عنوان نرم‌کننده عمل می‌نمایند. آنزیم‌های پروتئولیتیک نیز از طریق حمله به گروه آمید در هیدرولیز پلیمر نقش مهمی دارند. پروتئین‌ها نیز حاوی گروه پپتیدی (آمید) در طول زنجیره‌های مولکولی خود هستند و آنزیم‌های پروتئولیتیک می‌توانند به آنها حمله کنند.
پلیاتیلنترفتالات (Polyethylene Terephthalate)
پلی‌استرهایی مانند پلیاتیلنترفتالات (PET) به دلیل خواص فیزیکی و شیمیایی بی مانند، به طور گسترده‌ای در کاربردهای پزشکی مورد استفاده قرار می‌گیرند. PET پلی‌استریست که از آن در ساخت پیوند رگ مصنوعی، نخ‌های بخیه و توری‌ها، دریچه‌ها محفظه کاتتر و فیلتر استفاده می‌گردد.
پلی‌استال (Polyoxymethylene)
یک پلی‌اتر است و معمول‌ترین پلی‌استال‌ها از فرم‌آلدئید به دست آمده که به نام پلی‌اکسی‌متیلن شناخته می‌شود. پلی‌استال معمولاً چقرمه، محکم، با مقاومت بالا نسبت به خزش، خستگی و مواد شیمیایی هستند و ضریب اصطکاک کمی دارد. از پلی‌استال‌ها در تحقیقاتی نظیر تهیه مفاصل زانو یا ران و لت دریچه قلب مصنوعی استفاده شده است.
پلی‌سولفون (Polysulfone)
پلی‌سولفون خانواده‌ای از پلیمرهای گرمانرم است. از این مواد به دلیل چقرمگی و پایداری در دماهای بالا شناخته می‌شوند. پایداری حرارتی بالا به دلیل گروه‌های جانبی حجیم، بی‌شکل، پایداری شیمیایی، عدم پایداری در مقابل حلال‌های قطبی نظیر کتون‌ها، شفافیت، استحکام بالا، انعطاف‌پذیری و مقاومت ضربه خوب به دلیل حضور اکسیژن و سولفور در زنجیر اصلی مولکولی، خزش کم و استحکام کششی بالا از خصوصیات مهم این پلیمر محسوب می‌شود. تهیه غشاها از پلی‌سولفون با خواص تکرارپذیر و اندازه تخلخل قابل کنترل به سادگی امکان‌پذیر است. از این غشاها در کاربردهای جداسازی خون (همودیالیز) آب یا مواد زائد استفاده می‌شود. همچنین به دلیل مقاومت حرارتی بالا، پلی‌سولفون در کاربردهایی که نیاز به سترون شدن تحت بخار و اتوکلاو باشد، گزینه مناسبی محسوب می‌شود.
پلی‌کربنات (Polycarbonate)
این گروه از مواد در مواقعی که نیاز به مقاومت ضربه بالا، مقاومت حرارتی زیاد و خواص نوری مناسب باشد، به کار می‌روند. در عدسی‌ها، عینک‌های طبی و ایمنی و… از پلی‌کربنات‌ها استفاده می‌شود. پلی کربنات را می‌توان با اکثر روش‌ها (گاز اتیلن اکساید، پرتو گاما و اتوکلاو) سترون نمود. از این ماده در تهیه محفظه‌های مقاوم برای غشاهای دستگاه همودیالیز، دستگاه اکسیژن‌رسان، کاتترها، لوله‌ها، وسایل در تماس با خون و تزریق، بهره برده می‌شود.
سیلیکون (Silicone)
مهم‌ترین خواص سیلیکون‌ها شامل پایداری حرارتی، آب‌گریزی، مقاومت بالا در برابر اکسیژن، اَزُت و نور خورشید، انعطاف‌پذیری، عایق الکتریکی، ضد چسبنده، غیر سمی، واکنش شیمیایی کم و نفوذپذیری بالای گاز است. سیلیکون‌های تک‌جزئی با جذب رطوبت از محیط، شکل می‌گیرند. به دلیل خصوصیات این ماده، از آن در تهیه وسایل کمک شنوایی جهت جلوگیری از نفوذ اصوات استفاده می‌شود. در کاربردهای پزشکی به طور وسیعی از ترکیبات سیلیکونی بهره برده می‌شود. به عنوان مثال در لوله‌های دیالیز و انتقال خون، ریه‌های مصنوعی، کاتترها، کاشتنی‌های مصنوعی در بدن، وسایل جلوگیری از بارداری، گونه مصنوعی، عدسی‌های مصنوعی و… کاربرد دارند. در گذشته از سیلیکون برای تهیه مسدودکننده دریچه قلب مصنوعی توپ و قفس استفاده می‌شد که به دلیل تورم آن و تغییر اندازه کاربرد آن در این زمینه کاهش یافت.
پلی‌دی‌متیل‌سیلکوسان مهم‌ترین و پرمصرف‌ترین پلی‌سایلوکسان در پزشکی است که از جمله خواص آن طول بسیار بالا در دمای محیط، عایق الکتریکی بسیار خوب، مقاومت در برابر ازن، نفوذپذیری بسیار بالا در برابر گازها، مقاومت شیمیایی بالا، ضریب اصطکاک کم ۷۵% و انعطاف‌پذیر بالا، خون‌سازگاری بالا، سمیت بسیار کم، پایداری حرارتی کم، پایداری طولانی مدت در شرایط بدن، آب‌گریزی بالا. از این پلیمر در پمپ‌های خون، پوشش ضربان‌سازهای قلبی، بیرون‌کش‌های آب، عدسی تماسی، پوست مصنوعی، دستگاه‌های اکسیژن‌دهنده، چسبهای پزشکی، مفاصل انگشت‌ها، حلزون‌های شنوایی، کاتترها، پروتزهای زیبایی صورت و بینی و… بهره برده می‌شود.
پلی‌یورتان (Polyurethane)
این گروه از مواد دارای استحکام کششی بالا، چقرمگی، مقاومت با سایش، مقاومت در برابر تخریب و زیست‌سازگاری هستند که مجموعه این خواص آنها را به یکی از مهم‌ترین گروه‌ها برای استفاده در ساخت وسایل قابل کاشت در بدن تبدیل نموده است. پلی‌یورتان‌ها در کاشتنی‌های طولانی و کوتاه مدت زیست‌پایدار و زیست‌تخریب پذیر با محصولات تخریب زیست‌سازگار مورد استفاده قرار می‌گیرند. این مواد به دلیل داشتن بار سطحی منفی، آب‌گریزی و مورفولوژی مناسب (از جهت صافی سطح) خون‌سازگاری بالایی دارند و این امر باعث شده است که از آنها در ساخت کاشتنی‌های قلبی-عروقی استفاده شود. از مهم‌ترین کاربردهای این مواد می‌توان به بطن چپ مصنوعی قلب، بالون‌های داخل آئورتی، پوشش لید ضربان‌سازها، دریچه‌هایقلب مصنوعی، غشاهای همودیالیز و … اشاره نمود. طیف گسترده خواص فیزیکی، شیمیایی و مکانیکی پلی‌یورتان‌ها سبب شده است که این گروه از پلیمرها کاربردهای وسیعی در مهندسی بافت و سامانه‌های نوین رهایش دارو نیز بیایند.
پلیمرهای زیست‌تخریب‌پذیر (Biodegradable Polymers)
پلی‌لاکتیک‌اسید و پلی‌گلیکولیک‌اسید (Polylactic Acid, Polyglycolic acid)
پلی‌استرهای خطی لاکتیک و گلیکولیک اسید برای بیش‌تر از سه دهه است که در کاربردهای مختلف پزشکی استفاده می‌شوند. در زمینه رهایش کنترل شده داروها، تحقیقات زیادی به آنها اختصاص داده شده است. این پلیمرها برای انتقال استروئیدها، عوامل ضد سرطانی، پپتیدها و پروتئین‌ها، آنتی‌بیوتیک‌ها و واکسن‌ها به کار می‌روند. ترکیبات قابل تزریق حاوی میکرواسفری‌های پلیمری لاکتید و گلیکولیک در سال‌های اخیر توجه زیادی را به خود جلب نموده‌اند.
پلی‌کاپرولاکتون (Polycaprolactone)
بررسی زیست‌سازگاری این پلیمر آن را به عنوان یک پلیمر غیر سمی و بافت سازگار با محصولات تخریبی زیست‌سازگار معرفی نموده است. در مواردی از PCL به عنوان بست‌های تخریب‌پذیر جهت نزدیک نمودن لبه‌های زخم استفاده می‌شود. از پلی‌کاپرولاکتون DL در تهیه پلی‌یورتان‌های زیست‌تخریب‌پذیر بهره برده شده است که پلیمر مذکور برای استفاده در مهندسی بافت غضروف و پوست بررسی شده است.
پلی‌ارتواسترها (Polyorthoester)
این مواد دسته دیگری از پلیمرهای زیست‌تخریب‌پذیر هستند که برای کاربردهایی نظیر رهایش دارو در چشم، درمان سوختگی‌ها، کنترل درد پس از عمل و کاربردهای ارتوپدی آزمایش شده‌اند. پلی‌ارتواستر در مقایسه با پلی‌لاکتیک اسید سبب افزایش رشد استخوان می‌گردد.
پلیمرهای طبیعی (Natural Polymers)
پلیمرهای طبیعی پلیمرهایی هستند که توسط سامانه های بیولوژیکی مانند میکروارگانیسم ها، گیاهان و حیوانات تولید می‌شوند. پلیمرهای طبیعی مصارف ریادی دارند که از چمله آن ها می‌توان به چسب زخم، ماده جاذب، تهیه لوازم آرایشی، رهایش دارو داربست‌های پزشکی، نخ‌های بخیه قابل جذب، پانسمان‌ها، و زخم‌پوش‌ها، ترمیم بافت دهان، غضروف، تاندون، لیگامنت، عصب، رگ، افزایش بافت نرم، انتقال دارو، کاشتنی‌های دندانی، پوست مصنوعی، بازسازی استخوان، عدسی‌های تماسی، رهایش کنترل شده دارو و کپسوله کردن تولیدات نساجی اشاره کرد. از آنجایی که پلیمرهای طبیعی در مقایسه با پلیمرهای صنعتی سازگاری محیطی بهتری دارند تلاش‌های بیش‌تری برای کاهش قیمت آنها باید صورت بگیرد، زیرا پلیمرهای طبیعی موجود دو تا پنج برابر، گران‌تر از پلیمرهای مصنوعی می‌باشند.
آزمون‌های زیست سازگاری
(in vitro) آزمون‌های خارج بطنی
(Cytotoxicity) سمیت
(Blood Compatibility) خون سازگاری
(in vivo) آزمون‌های داخل بطنی
کاشت کوتاه‌مدت
کاشت بلندمدت
آزمون‌های خارج بطنی مقدمه و پیش‌نیاز آزمون‌های داخل بطنی هستند.
همراهان عزیز می‌توانند جهت برقرای ارتباطات دوسویه، انتقال سوالات، نظرات و پیشنهادات سازنده خود از طریق پست الکترونیک زیر ما را یاری فرمایند.
info@fara-ps.com 📧