افزایش ظرفیت فیلم محافظ رنگ کمپانی Paint Protection Film – Covestro
خط جدید در تایوان تا سال ۲۰۲۳ با ظرفیت اختصاصی برای تأمین تقاضای اضافی فیلم محافظ رنگ از بخش خودرو آماده خواهد شد.
شرکت Covestro قصد دارد ظرفیت فیلم محافظ رنگ (PPF) پلی‌یورتان‌ترموپلاستیک (TPU) را در سایت PPF خود در Changhua تایوان به طور قابل توجهی گسترش دهد. با سرمایه‌گذاری چندین میلیون دلاری، توسعه تا سال ۲۰۲۳ با ظرفیت اختصاصی برای PPF و امکانات تحقیق و توسعه آماده خواهد شد تا پاسخ‌گو به تقاضای فزاینده بالا در بخش خودرو باشد. سایت Changhua همچنین به تازگی گواهی‌نامه ISCC plus را دریافت کرده که اجازه تولید انبوه TPU را می‌دهد.
اکثر برندهای تولیدکننده خودرو، PPF را به عنوان یک گزینه در خودروهای جدید ارائه می‌کنند. بسیاری از راه حل‌های محافظت از سطح نیز در بازار پس از فروش موجود است. از فیلم‌های TPU و پلی‌وینیل‌کلراید (PVC) گرفته تا پوشش‌های سرامیکی.
شرکت Covestro یکی از بزرگ‌ترین تأمین‌کنندگان بین‌المللی PPF از TPU است. استفاده از PPF در پوشش‌های خودرو، آخرین روند پایدار برای جایگزینی راه حل سنتی PVC است که برای دهه‌ها مورد استفاده قرار گرفته است. PPF پایدارتر بوده زیرا قابل بازیافت است. علاوه بر این PPF از نظر خواص فیزیکی و مقاومت شیمیایی عملکرد بهتر، مقاومت بالاتر در برابر آب و هوا، شفافیت بیشتر و استحکام فیزیکی را ارائه می‌دهد. علاوه بر این، راه حل PPF می‌تواند بیش‌ترین تأثیرات ناشی از سنگ‌های کوچک، گرد و غبار و مواد شیمیایی مانند باران اسیدی را تحمل کنند.
مطابق اظهارات شرکت Covestro گریدهای PPF Desmopan 88395AU به وسیله یک PPF چند لایه ساخته شده از TPU با کارایی بالا حفاظت از سطح پایدارتر و با کارایی بالا برای قطعات خودرو فراهم می‌کند. از این رو رنگ خودرو را تقویت می‌کند و نیاز به استفاده مجدد از آن را کاهش می‌دهد. این راه حل همچنین دوام طولانی مدت بهتری را ارائه می‌دهد که در مقایسه با چرخه یک تا دو ساله پوشش‌های PVC رایج ۵ تا ۱۰ سال دوام می‌آورد.
منبع:
Covestro.com
همراهان عزیز می‌توانند جهت برقرای ارتباطات دوسویه، انتقال سوالات، نظرات و پیشنهادات سازنده خود از طریق پست الکترونیک زیر ما را یاری فرمایند.
info@fara-ps.com
کاربرد پلیمرها در تجهیزات آتشنشانی به مناسبت گرامی‌داشت روز آتش‌نشان
آتشنشانی شغلی است که کار اصلی او پاسخ‌گویی به شرایط اضطراری در بسیاری از مکان‌های مختلف است. هدف آنان نجاتِ جان افراد و به حداقل رساندن خسارت به اموال است. آمادگی برای پاسخ‌گویی و پیش‌گیری نیز از جنبه‌های مهم این شغل است.
به جرأت می‌توان گفت که پلاستیک‌ها سبب تحول وسایل ایمنی آتش‌نشانان شدند. در گذشته از کلاه‌های ایمنی فلزی، کت‌‌های چرمی سنگین، سیستم تنفسی عمدتاً فلزی استفاده می‌شد؛ اما با رخداد حوادث ناگوار مانند آتش گرفتن در اثر تخلیه الکتریکی و برق گرفتگی ناشی از سیم‌های فلزی، پلیمرهای جدید با خصوصیات امیدوارکننده مورد بررسی قرار گرفتند. امروزه این پیشرفت به قدری است که دیگر کلاه‌های ایمنی فلزی نیاز آتش نشانان را برآورده نکرده و ناخوشایند به نظر می‌رسند؛ از پوشش گردن، صورت و همچنین محافظت از جمجمه برخوردار نبوده و استفاده از آن در دمای بالا به قدری دشوار است که از نزدیک شدن آتش نشانان به آتش جلوگیری می‌کند. با وجود این که تنها ۱۵% خطرات مربوط به سر است اما اغلب این خطرات کشنده هستند. به طور کلی پلاستیک‌ها با داشتن خواصی نظیر مقاومت در برابر شعله و حرارت، عدم رسانایی، سبکی و در مواردی دارای سرویس دهی آسان تر و بهداشتی تر به طور گسترده در تجهیزات آتش نشانی استفاده میشوند و به نوعی مترادف ایمنی برای آتش نشانان هستند.
بیش‌ترین کاربرد لولههای پلیمری در سامانه آتشنشانی
HDPE – لوله پلیاتیلن (لوله پلیاتیلن با چگالی بالا) High Density Polyethylene Pipe
PPR – سامانه‌های لولههای پلی‌پروپیلن رندوم (polyethylene pipe random)
PVC-C – سامانه لولههای پلی وینیل کلراید کلر
PEX – سامانه‌های پلیاتیلن متقاطع (polyethylene pipe cross-X)
HDPE- لوله پلیاتیلن (لوله پلیاتیلن با چگالی بالا) High Density Polyethylene Pipe
لولههای پلیاتیلن در شبکه آتشنشانی به صورت زیر زمینی و جهت شبکه اصلی انتقال سیالات اطفاء حریق به کار برده میشوند و لولههای پلیاتیلن آتشنشانی باید از Safety Factor بالاتری برخوردار باشد.
PPR – سامانه‌های لولههای پلی پروپیلن رندوم
این نوع لوله در داخل یک لایه فایبرگلاس قرار دارد که مطابق با استاندارد۱۳۵۰۱ UNE-EN، از الزامات کاهش اشتعال پذیری است.
PVC-C – سامانه لولههای پلی‌وینیل‌کلرایدکلر
این نوع لوله‌ها مناسب و مقاوم در برابر درجه حرارت بالا، شعله‌های آتش و سیگار است.
PEX – سامانه‌های پلیاتیلن متقاطع
این نوع لوله‌ها، در واقع همان سامانه خاموش‌کننده آتش در مکان‌های اقامتی هستند. این نوع لوله‌ها به گونه‌ای طراحی شده‌اند که مانند سم‌پاش برای خاموش کردن آتش در سقف نصب میشوند. در این سامانه اگر گرمای محیط بالا برود، سامانه فعال نمی‌شود؛ اما زمانی که دود را حس کند، به طور خودکار سامانه به کار می افتد. از لولههای نوع PP-R و PE-X برای نصب در مناطق مسکونی استفاده می شود.
کاربرد لوله و اتصالات پلیاتیلن در سامانه آتش نشانی
سامانه‌های لولههای داخلی و لولههای HDPE قابل استفاده در محیط‌های ویژه آتشنشانی عمدتاً برای بیشینه فشار کاری که مورد استفاده قرار می‌گیرند، نباید کم‌تر از psi /10 bar 150 باشند.
مزیت‌های لولههای پلیاتیلن در سامانه آتشنشانی
مقاومت در برابر خوردگی گالوانیک، مقاومت در برابر پوسیدگی، سایش و ضربه، خاصیت انعطاف‌پذیری مناسب، خاصیت جمع‌شوندگی، سازگار با آب‌های اسیدی، طول عمر بالا (استفاده بیشتر با هزینه های کم‌تر)، سبکی وزن، مقاومت عالی در برابر زمین لرزه و رانش زمین، قابلیت اتصال بسیار محکم، بدون نشتی و در عین حال انعطاف‌پذیر، مقاومت بالا در برابر اشعه فرا بنفش خورشید، دارا بودن خصوصیات هیدرولیکی بسیار مناسب، هزینه پایین تعمیر و نگهداری، جوش‌پذیری
لولههای پلیاتیلن آتشنشانی مسائل و مشکلات عمده‌‌ای از قبیل خوردگی میکروبی، نداشتن استحکام در برابر زمین‌لرزه، سختی اجرا و… که در تمام سامانه‌های قدیمی آتشنشانی که به نحوی با آب سر و کار دارند را برطرف نموده است و لولههای پلیاتیلن به انتخاب اول برای اجرای سامانه‌های آتشنشانی بدل شده است. مزایای استفاده از لولههای پلیمری (لوله پلیاتیلن) برای نصب در خطوط سامانه‌های آتشنشانی بسیار زیاد است. نصب این لوله‌ها از لحاظ هزینه و زمان مقرون به صرفه است. از طرفی، به تعداد کمی نیروی انسانی برای نصب و راه‌اندازی آن نیاز است. اما مهم‌ترین ویژگی لولههای پلی اتیلن در سامانه آتشنشانی مقاومت در برابر خوردگی می‌باشد که این خاصیت عامل اصلی افزایش قابل توجه عمر مفید این نوع لوله‌ها می‌باشد. با توجه به میزان ضریب کشش بالا در مواد پلی اتیلن و استحکام کافی در برابر فشار ضربه‌ای، لولههای پلیاتیلن بهترین مقاومت را در برابر ارتعاشات زمین لرزه و جابه‌جایی لایه‌های خاک نشان می‌دهند. آنها نیازی به رنگ آمیزی ندارند زیرا لوله‌ها هم‌زمان با فرآیند تولید، رنگ‌آمیزی میشوند. جوش لوله‌ها و اتصالات، امن و سریع انجام میشود و در طولانی مدت با دوام است. به علت سطح داخلی کاملاً صاف و صیقلی، این لوله‌ها در مقایسه با لولههای دیگر از افت اصطحکاکی بسیار کمتری برخوردار بوده، در نتیجه در بسیاری اوقات برای عبوردادن دبی مشخصی از سیال، در مقایسه با سایر انواع لوله‌ها خصوصاً وقتی طول خط لوله زیاد است. معمولاً این لوله‌ها در یک بازه زمانی طولانی نیاز به تعمیر ندارند و در صورت نیاز به تعمیر، این کار با هزینه پایین امکان‌پذیر خواهد بود. فرآیند نصب هم بسیار ساده است؛ لوله‌ها و اتصالات به روش جوش دستی، سریع و آسان، به هم متصل میشوند. در لولههای پلیاتیلن، خوردگی اتفاق نمی‌افتد؛ در نتیجه نیاز به تعمیر و نگهداری این تأسیسات نیست و این خود باعث صرفه‌جویی در هزینه‌ها میشود. لوله پلیاتیلن و اتصالات پلیاتیلن از بهترین مواد اولیه پلیاتیلن با گرید تجاری PE100 و به رنگ مشکی تولید میشوند. (Reference: parsethylene-kish.com)
انواع مخازن ذخیره آب آتش نشانی
- مخزن گالوانیزه گرم
- مخزن پلیاتیلن تک لایه تا سه لایه به صورت عمودی، افقی و یا ته قیفی
- محزن کامپوزیتی فایبرگلاس پنلی
مخزن پلی اتیلن از نظر اقتصادی مناسب می‌باشد. به دلیل انعطاف پذیری بهتر آنها نسبت به گالوانیزه خاصیت برتری به آن بخشیده است.
مخزن فایبرگلاس پنلی GRP یک سیستم مدولار می باشد که به دلیل نیاز به زیرسازی نسبت به مخزن پلی اتیلنی هزینه بیشتری دارد. اما چون پنل ها را می توان بازکرد، حمل و نقل آن راحت تر است و در حجم بالای ۳۰۰۰۰ لیتر توصیه میشود. مخزن GRP پلاستیک های تقویت شده با الیاف می باشد که می‌تواند به عنوان عایق عمل کند. این مخازن را می توان در سطح زمین، سقف و یا داخل ساختمان نیز نصب کرد. از ویژگی های بارز آن دوام بالا، مقاومت در برابر UV و عملکرد عالی آن، مقاوم در برابر یخ زدگی، رشد جلبک می باشد. همچنین عناصر فلزی در مجاورت آب نیست، این مخازن را می توان برای افزایش ذخیره‌سازی گسترش داد. مخزن‌های فایبر گلاس می‌تواند از رزین‌هایی نظیر پلی استر، وینیل استر، اپوکسی‌ها ساخته میشود. یک نوع رایج آنها پلی استر غیر اشباع می‌باشد. برای کاربرد مخازن در محیط‌هایی که مقاومت حرارتی و اسیدی نیاز باشد از این نوع مخازن استفاده میشود. این مخازن تحت آزمایش‌های فیزیکی و شیمیایی متعدد قرار می‌گیرد. کنترل کارایی طولانی مدت، بررسی خواص مکانیکی و شیمیایی در واحد کنترل کیفی صورت می‌گیرد. آزمون‌های این نوع مخزن ذخیره آب آتشنشانی بر اساس استانداردهای بین‌المللی نظیر ASTM، ISO و… صورت می‌گیرد. نوعی از مخزن تخلیه یا مخزن ذخیره آب آتش نشانی نوین از جنس PVA/TPU برای ذخیره‌سازی راحت آب در موقعیت‌های اضطراری مورد استفاده قرار می‌گیرد. حمل و نقل آسان آنها در موارد اضطرار مورد توجه می‌باشد. در نهایت باید مد نظر داشت که در محیط‌هایی که احتمال بروز حریق وجود دارد از نصب مخازن پلاستیکی خودداری شود. استفاده از مخازن استیل یا گالوانیزه به عنوان مخزن ذخیره آب آتش نشانی علی رغم قیمت بیشتر آنها در برخی محیط‌ها بهتر از انواع پلاستیکی می باشد.
شلنگ‌های آتش نشانی
که از لاستیک صنعتی با یک یا دو لایه منجید تهیه میشوند.
شلنگ نخ پرلونی آتشنشانی
بافته شده از الیاف پلی‌استر که داخل آن لاستیکی از جنس EPDM ساخته شده است و در برابر حرارت بالا و رطوبت و برخی از مواد شیمیایی مقاوم است.
شلنگ‌های روکش‌دار آتشنشانی
از الیاف مصنوعی بافته شده با ترکیبی از مواد نیتریل و PVC روکش شده‌اند. شلنگ‌های مذکور در مقابل اسیدها، محلول‌های قلیایی، روغن‌ها و سوخت‌های فسیلی و اغلب مواد شیمیایی مقاومت دارند.
کاهنده ضریب اصطکاک در مخزن آب
پلیمرهای محلول در آب با وزن مولکولی بالا شناخته شده‌اند که باعث کاهش کشش اصطکاکی جریان آشفته در غلظت‌های ده‌ها یا صدها ppm میشوند. پلیمرهای مصنوعی و طبیعی مانند پلی(اکسیداتیلن)، پلی(اسیداکریلیک) متمرکز است، پلی‌آکریل‌آمید، پلی(n-وینیل‌فرماید)، کوپلیمرهای محلول در آب، صمغ گیاهی، صمغ زانتان، سلولز کربوکسی‌متیل. برای جریان آشفته در خطوط لوله، و همچنین در جریان باز و خارجی ، می توان اصطکاک را با وارد کردن مقدار کمی از یک پلیمر انعطاف پذیر، خطی با وزن مولکولی بالا نسبت به جریان کاهش داد. این روش برای کاهش ضریب اصطکاک در صنایع مختلف از جمله شلنگ‌های آتشنشانی به کار می‌رود. به طور کلی ، انواع مختلفی از مواد افزودنی، از جمله ذرات جامد ، سورفاکتانت ها و پلیمرها برای القای پدیده آشفته DR استفاده شده است. بنابراین، پلیمرهای با وزن مولکولی بالا هنگامی که در سیستم حلال مناسبی از محیط‌های آبی یا غیر آبی حل شوند ، به عنوان عوامل کاهنده کارآمدتر در نظر گرفته میشوند. با توجه به خواص ویسکوالاستیک ویژه، مواد افزودنی پلیمری به شدت بر خصوصیات جریان آشفته تأثیر می‌گذارند، حتی اگر در مقادیر کم استفاده شوند. با افزودن پلیمرها به جریان آشفته می توان سطح بالای DR را بدست آورد. اتلاف انرژی ناشی از جریان آشفته باعث افزایش هزینه های عملیاتی می شود. هنگامی که یک پلیمر در یک حلال مناسب حل می شود ، می توان اثر DR آن را در شرایط مناسب به حداکثر رساند. اگرچه چندین پلیمر محلول در آب با موفقیت باعث کاهش ضریب اصطکاک در جریان آشفته سیستم‌های آبی میشوند ، شناخته شده است که پلیمرهای محلول در روغن مانند پلی‌ایزوبوتیلن و پلی‌استایرن هنگام حل شدن در حلال‌های آلی یا روغن ها، کارایی بالای DR را نشان می‌دهند.
لباس آتشنشانی
نقش لباس محافظ و سایر لوازم حفاظت شخصی اصل اساسی برای ایمنی آتش‌نشانان است. علاوه بر نیاز به حفاظت از سطوح مختلف آتش، ممکن است در معرض سموم شیمیایی و بیولوژیکی قرار گیرند؛ این بدان معنی است که الزامات بیشتر و پیچیده‌تری برای لباس‌های محافظ می‌بایست در نظر گرفته شود. از ویژگی‌های لباس آتش‌نشان می‌توان به حفاظت از شخص در برابر تماس احتمالی با شعله، دمای هوای بالا، گرمای تابشی، تماس تصادفی با مواد شیمیایی، مقاومت در برابر آب و حفظت مکانیکی اشاره کرد. همچنین باید به کاربر اجازه دهد وظایف خود را به بهترین شکل (بدون تنش زیاد) انجام دهد.
مواد مورد استفاده در لباس آتش‌نشانان
با توجه به منعکس شدن گرمای تابشی به لباس‌های آتش‌نشانان، لایه بیرونی با آلومینیوم پوشیده میشود. لباس‌های محافظ برای آتش‌نشانان از لایه خارجی مقاوم در برابر شعله و آستر داخلی متشکل از یک مانع رطوبت، عایق حرارتی و سایر مواد آستری می‌باشد. سیستم پیچیده‌ای برای ارائه تعادل بین حفاظت، راحتی و قیمت تعیین شده است. در نتیجه مواد در لایه‌های مختلف انتخاب و طراحی شده‌اند تا یک سامانه مدولار را ایجاد کنند. فاصله‌ها‌ی هوا بین لایه‌های مختلف لباس، نقش مهمی در ارائه عایق حرارتی دارند. لباس آتش‌نشانان در مناطق صحرایی و بیابانی دارای یک یا دو لایه همراه با تقویت کننده است.
پارچه لباس بیرونی
لایه خارجی اولین خط دفاعی در برابر خطرات پیش روی آتش‌نشان است. این لایه باید محافظت اساسی در برابر شعله و گرما، مقاومت مکانیکی کافی در برابر بریدگی، پارگی، سایش و سایر محافظت‌های محیطی را ایجاد کند. این نیازهای سطح بالا معمولاً با الیاف بسیار مقاوم در برابر شعله مانند پلی‌آمیدهای آروماتیک، پلی‌بنزیمیدازول (PBI)، پلی‌بنزوگزازول (Zylon or PBO) و پلی‌آمید-ایمید (Kermel) فراهم میشود. مزیت PBI این است که میزان رطوبت بیشتری نسبت به پنبه جذب می‌کند و میزان راحتی پوشیدن آن معادل ۱۰۰% پنبه است. PBO نسبت به PBI جدید تر و دارای خصوصیات کششی برجسته است اما قیمت آن حدود ۲ برابر قیمت کولار است که همین موضوع استفاده از آن را محدود می‌کند. در غیر این صورت ممکن است در ترکیب با الیاف آرامید PBI Gold (آمیزه PBI و پارا آرامید) برای افزایش دوام به کار رود. برای افزایش جذب رطوبت ممکن است آمیزه لایه بیرونی حاوی الیاف ویسکوز یا پشم به تأخیز انداخته شده باشد. پارچه پوشیده شده با آلومینیوم باعث تنش فیزیولوژیکی بالاتر از مواد متداول میشود. این پارچه می‌تواند حاوی پنبه و یا پشم ضد شعله، الیاف شیشه و الیاف آرامید بافته شده باشد. اتصال آلومینیوم بر روی پارچه می‌تواند با استفاده از چسب‌های پلیمری نظیر پلی‌یورتان، سیلیکون و نئوپرن انجام شود. علاوه بر الیاف و آلیاژها فوق در لباس‌های آتشنشانی در صحرا و بیابان برخی از مواد با عملکرد پایین‌تر نظیر پارچه‌های مقاوم در برابر شعله مانند proban و pyrovatex استفاده میشود.
آستر گرمایی
هوای محبوس شده بین لایه‌های ماده محافظت اصلی گرمایی را ایجاد می‌کند. الیاف گرما را ۱۰ تا ۲۰ برابر سریع‌تر از هوای ساکن هدایت می‌کنند. این اصل تعیین کننده در ساخت آستر گرمایی است که باید از انتقال گرما از محیط به بدن با کاهش سرعت عبور گرما از بیرون به داخل لباس جلوگیری کند. همچنین می‌توان از یک پارچه بافته شده بین لایه بیرونی و آستر برای ایجاد بالاترین عایق گرما استفاده کرد. هم‌زمان اجازه عبور رطوبت ناشی از تعریق را می‌دهد. آستر گرمایی از پارچه‌هایی که به صورت ذاتی خاصیت بازدارندگی شعله را دارند ساخته میشوند. محتوای یکسان استفاده شده در لایه بیرونی و آستر گرمایی شستن لباس را راحت‌تر می‌سازد. برای ساخت استرهای حرارتی از مواد عایق غیر نساجی نیز استفاده میشود که در این محصولات معمولاً بالشتک‌های هوا جای‌گزین این مواد میشوند.
لایه مانع رطوبت
یک مانع رطوبت برای کاهش میزان نفوذ آب از محیط به داخل ساخته میشود. همچنین در برابر بسیاری از مایعات مانند مواد شیمیایی رایج و عوامل بیماری‌زای منتقله از خون محافظت می‌کند. استفاده از این لایه در بعضی از کشورها اجباری است در حالی که در کشورهای دیگر به جهت داشتن حداکثر راحتی لباس‌های بدون مانع رطوبت را ترجیح می‌دهند. لایه مانع رطوبت می‌تواند به ۳ حالت قرار گیرد.
۱) به صورت لایه لایه یا پوشش داخل لایه بیرونی (این حالت دوام لباس را کاهش می‌دهد زیرا مانع رطوبت است و لباس ممکن است پاره یا سوراخ گردد.)
۲) یک ماده بافتنی سبک بین لایه بیرونی و استر گرمایی
۳) خارج از آستر حرارتی
مانع رطوبت می‌تواند یک غشا ریز متخلخل یا آب‌دوست باشد. GORE-TEX ، Crosstech و Tetratex شامل منسوجات لایه‌ای پلی‌تترافلوئورواتیلن ریز متخلخل اند. PORELL، PROLINE، VAPRO منسوجات لایه‌ای پلی‌یورتان ریز متخلخل اند. BREATHE-TEX PLUS، STEDAIR 2000 متشکل از لایه‌های آب‌دوست پلی‌یورتان هستند. SYMPATEX دارای لایه آب‌دوست پلی استری است. پوشش‌های میکرومتخلخل و آب دوست عموماً محصولات پلی‌یورتانی هستند.
مواد افزودنی جانبی
مواد برای بهبود دید از مواد جانبی مهم هستند. مواد فلورسنت برای افزایش دید در روز و مواد بازتابنده برای افزایش دید در شب استفاده میشود. با وجود صدها نوع مواد فلورسنت فقط تعدا کمی با الزامات مقاومت در برابر گرما مطابقت دارند. رنگ‌های این مواد در معرض محیط‌های دودزا بسیار حساس اند.
پارچه لباس داخلی
اساس کلی لباس زیر این است که پوست را خشک نگه داشته و پوشیدن آسان باشد. تأثیر بزرگی بر انتقال گرما و رطوبت دارد. مقررات ویژه‌ای برای لباس زیر آتش نشانان وجود ندارد؛ اما نباید از عملکرد محافظتی آن غافل شد. توصیه معمول این است که نباید از الیاف گرما نرم و پلاستیک خالص استفاده شود. همچنین بیشتر لباس‌های زیر با خاصیت انتقال رطوبت مطلوب که به ویژه در فعالیت‌های ورزشی مورد استفاده قرار می‌گیرد برای اطفای حریق مناسب نیستند. لباس زیر مقاوم در برابر شعله ممکن است از p84 100% و یا همراه با الیاف ارزان ویسکوز به تأخیر انداخته شده، ساخته شود. برای مثال ترکیب ۵۰/۵۰ از P84/Viscose FR (Lenzing) با خاصیت بالای جذب رطوبت برای لباس زیر به کار می‌رود.
به طور کلی لباس آتشنشانی از مواد PU ، Arilenix و Nomex تهیه شده است. با پوشیدن این لباس، امکان آسیب رسیدن به بدن فرد به حداقل ممکن می رسد. این محصول دارای استاندارد حرارتی EN 469.2005 ، استاندارد الکتریکی EN 61482.1.2 ، استاندارد رطوبتی EN343/A1 و استاندارد EN342 می باشد.
فوم اطفاء حریق: پوشش پودری
خاموش‌کننده‌های آبی با لایه اپوکسی از داخل جهت مبارزه با حریق‌های جامدات و موادی که از خود خاکستر به جای می‌گذارند
فوم اطفاء حریق: خاموش‌کننده دستی آب
خاموش‌کننده های آبی با لایه اپوکسی از داخل جهت مبارزه با حریق‌های جامدات و موادی که از خود خاکستر به جای می‌گذارند.
کلاه ایمنی
یکی دیگر از تجهزات فردی آتشنشانی، کلاه ایمنی می‌باشد که برای محافظت از سر ساخته شده است. همان طور که می‌دانید یکی از حساس‌ترین قسمت بدن انسان سر است که در برابر حوادث شغلی می تواند بسیار خطرناک باشد. کلاه ایمنی جدید از مواد کامپوزیتی با کارایی بالا و خاصیت عایق بسیار مطلوب ساخته شده تا حداکثر محافظت را ایجاد کند. همان طور که در شکل مشاهده میشود پوسته بیرونی به صورت یک‌پارچه قالبگیری شده و سایر تجهیزات به راحتی قابل اتصال به آن است. این پلاستیک‌ها هستند که قابلیت استفاده از آنها را افزایش می‌دهند. پوسته از جنس پلیاتیلن سخت اشباع شده با املاح دفع کننده اشعه UV. مجهز به نقاط جاذب نیرو(EAP) که باعث بالا رفتن سطح ضربه‌گیری می شود. کلاه ایمنی با مصارف عمومی و حفاظت در برابر خطر سقوط اشیاء و برق‌گرفتگی در برابر ولتاژهای پایین‌تر از ۲۲۰۰ ولت. پلی سولفون با داشتن مقاومت حرارتی بالا و همچنین شفافیت مطلوب ماده ایده‌آل برای لبه‌ی کلاه است.
دست‌کش ایمنی
دست‌کش مبارزه با حریق رنجر: دست‌کش یکی از تجهیزات آتشنشانی فردی می‌باشد که در عملیات‌های آتش و حریق استفاده میشود که برای محافظت از دستان در برابر آتش ساخته و طراحی شده است. همچنین این محصول دارای استاندارد CE بوده و خصوصیات فنی ضوابط EN659-EN388 را داراست. این دستکش‌ها چند منظوره بوده و در مقابل مواد شیمیائی جامد، مایع و گاز دست‌ها را محافظت می‌کند. لایه بیرونی آن از جنس PVC و آستر داخلی آن از جنس کتان با کیفیت بالا ساخته شده است و در برابر عوامل فیزیکی مانند خراشیدگی و سائیدگی مقاوم می‌باشد.
کفش ایمنی
کفش آتشنشانی یکی از تجهیزات مهم در امدادهای آتشنشانی می‌باشد که پوشیدن آن الزامی و لازم است. کفش آتشنشانی کفش نقش مهمی در کاهش آسیب‌های احتمالی به پا ایفا می‌کند. این نوع چکمه ها دارای استاندارد ایمنی EN 145 بوده و از جنس پلی‌یورتان برای حد اکثر حفاظت ساخته شده و صد جرقه و آنتی استاتیک می باشد.
ماسک
از جنس الاستومر EPDM با مقاومت بالا و ضد حساسیت و لنز ماسک شفاف و از جنس پلی کربنات ماده سخت و مقاومی است که علاوه بر محافظت کامل از صورت کاربر؛ دارای ساختار ضد خش با دید پانوراما مناسب کاربر می‌باشد. ماسک‌های تنفسی تمام‌صورت به دو دسته تقسیم میشوند. ماسک‌های تک فیلتر و ماسک‌های دو فیلتر. به‌طورکلی ماسک‌های تمام‌صورت و نیم صورت باید دارای فیلتر باشند یا قابلیت اتصال به فیلتر را داشته باشند. لنز (نقاب) ماسک دیدی با وسعت دید پانوراما ۲۰۰ درجه را در اختیار کاربر قرار می‌دهد. این ماسک‌ها مقاوم در برابر عوامل زیان‌آور از جمله: ذرات معلق، مواد شیمیایی، آلودگی‌های میکروبی و شیمیایی، دود، گازها و بخارات.
سامانه تنفس هوای فشرده
از جنس آرامید است. دستگاه تنفسی فشار مثبت جهت استفاده برای مدت حداکثر ۴۵ دقیقه، دارای قابلیت ورود به مناطق خطرناک و مسموم‌کننده با کاربرد سریع و آسان می‌باشد.
آژیر اعلام حریق
از جنس پلی‌کربنات با پایه‌های بلند برای فضای باز و کوتاه برای فضای بسته می‌باشد.
تشک نجات
از جنس پلی‌استر با قابلیت مناسب جذبه ضربه که مقاومت خوبی در برابر پارگی، فرسایش یا شکستگی دارد.
از کاربردهای دیگر پلیمرها می‌توان به چراغ قوه ضد انفجار، بک بورد ( تخته مخصوص حمل مجروح) و سیستم تنفسی خودکار اشاره کرد.
همراهان عزیز می‌توانند جهت برقرای ارتباطات دوسویه، انتقال سوالات، نظرات و پیشنهادات سازنده خود از طریق پست الکترونیک زیر ما را یاری فرمایند.
info@fara-ps.com 📧
انتخاب پایدارکننده های حرارتی PVC
پلی(وینیل کلراید) (PVC) یکی از مهم ترین پلاستیک های تجاری به شمار می رود اما، نسبت به حرارت ناپایدار است. بنابراین، از پایدارکننده های حرارتی به طور وسیعی در محصولات وینیلی استفاده می کنند تا با بهبود مقاومت PVC به دماهای بالا، در تمامی مراحل از آن در برابر حرارت محافظت کنند. از آنجا که تعداد پایدارکننده های صنعت PVC در بازار رو به افزایش است، انتخاب و ارزیابی یک پایدارکننده می تواند فرآیند دشواری باشد. در نتیجه، برای انتخاب پایدارکننده های حرارتی PVC لازم است درک درستی از موارد زیر داشته باشیم:
– نقش پایدارکننده های حرارتی در PVC
– انواع پایدارکننده های حرارتی برای ترکیبات وینیلی
– تأثیر اجزاء و محتویات PVC بر انتخاب پایدارکننده های حرارتی
– نقش پایدارکننده های حرارتی PVC
PVC یکی از پرکاربردترین پلاستیک های تجاری است که ترکیبات آن دارای کاربردها و روش های فرآیندی متنوعی هستند. اما، PVC در دماهای فرآیندی از نظر حرارتی ناپایدار است.
مقدار و نوع انرژی های ورودی در بین روش های تولید و کاربردهای وسیع PVC به طور قابل توجهی متفاوت است. در حقیقت، فرآیند تخریب رزین در رآکتور آغاز و می تواند در زمان انبارداری، از طریق اکسیداسیون، تشکیل کربونیل و …، حتی قبل از استفاده، ادامه یابد.
زمانی که PVC تا ۱۷۰ درجه سانتیگراد حرارت می بیند، هیدروژن و کلر آن حذف می شود. فرآیند تجزیه شروع و منجر به رهایش HCl (جدایی هیدروکلراید خودکاتالیستی) می شود. مولکول های ناپایداری (ساختارهای کلر آلیلی) پدید می آیند که رهایی HCl را افزایش می دهند. و این واکنش زنجیروار به همین ترتیب ادامه می یابد.
عواملی که باعث گسترش فرآیند تخریب در PVC می شوند عبارتند از:
– چرخه های اختلاط (اختلاط خشک، بنبوری، مخلوط کننده های پلاستیزول با سرعت بالا)
– فرآیند کردن (کلندر، اکسترودر، قالبگیری)
– ساخت (ترموفورمینگ، ساخت ورق)
– در معرض انرژی نوری یا حرارتی قرار گرفتن در فضای باز
– گرمای محیط استفاده از محصول (فضای داخلی خودرو، مجرای هوای گرم)
– استریلیزه کردن به وسیله اشعه گاما
بنابراین، پایدارکننده های حرارتی نقش کلیدی را در بهبود مقاومت ترکیبات PVC به حرارت یا دماهای بالا ایفا می کنند. هدف از پایدارسازی حرارتی محافظت از ترکیبات وینیلی در تمامی مراحل است. جهت جلوگیری از تخریب ترکیبات PVC، پایدارکننده های حرارتی از طریق روش های زیر عمل می کنند:
– خنثی سازی هیدروژن کلراید
– جایگزینی پیوندهای کربن-کلر ضعیف شده
– جلوگیری از اکسیداسیون
امروزه، انتظار صنعت آمیزه سازی از پایدارکننده های PVC پوشش بسیاری دیگر از نیازمندی های PVC در کنار پایدارسازی حرارتی این پلیمر است.
– انواع پایدارکننده های حرارتی برای ترکیبات وینیلی
در حال حاضر چندین گروه پایدارکننده حرارتی و نوری در صنعت مواد وینیلی به کار می رود:
– مخلوط فلزی:
نمک اسیدهای آلی (مایع و جامد)، از یکی از فلزات باریم، کلسیم، کادمیم، و زینک، و یا ترکیبی از آن ها تشکیل شده است. به طور معمول، زنجیر خطی با ۸ تا ۱۸ کربن یا زنجیر شاخ های آلیفاتیک اسیدهای کربوکسیلیک مورد استفاده قرار می گیرند. اسیدهای آروماتیک (آلکیل بنزوئیک) نیز قبلا مورد استفاده قرار میگرفتند که به دلیل سمیتشان دیگر بکار برده نمی
شوند.
-ترکیبات آلی قلع (ارگانوتین):
(مرکاپتیدهای آلی قلع ارائه دهندهی عملکرد گرمایی عالی)
خصوصیات فیزیکی و شیمیایی پایدار کنندههای حرارتی ارگانوتین صرفاً به ماهیت گروه های شیمیایی متصل به اتم قلع بستگی دارد. مرکاپتیدهای آلی قلع عملکرد حرارتی بسیار خوبی دارند و بنابراین به عنوان کارآمدترین پایدار کنندههای حرارتی شناخته میشوند.
پایدار کننده های ارگانوتین با سایر مواد افزودنی مورد استفاده در PVC سازگاری خوبی دارند بنابراین چالش های فرآیند را به حداقل می رسانند. مرکاپتیدهای ارگانوتین همچنین در فرآیند کردن پی وی سی نرم و سخت، ماندگاری رنگ برجسته ای ارائه می دهند.
-نمک ها و صابون های سرب (مایع و جامد):
(مقرون به صرفه ترین پایدار کننده حرارتی PVC)
پایدارکننده های حرارتی بر پایه نمک ها و صابون های سرب یک پایداری گرمایی طولانی مدت را ارائه می دهند. این پایدار کننده های حرارتی به عنوان یکی از مقرون به صرفه ترین نوع پایدار کننده ها برای PVC در نظر گرفته می شوند. ترکیبات PVC هنگام پایدارسازی با پایدارکننده های حرارتی سرب: – پایداری عالی در برابر گرما
– خصوصیات مکانیکی و الکتریکی استثنایی
– دامنه فرآیندی گسترده تر
را نشان می دهند.
در کنار این مزایا ، پایدار کنند ههای حرارتی سرب دارای محدودیت هایی نیز هستند. این پایدار کننده ها هنگام استفاده در پنجره های PVC منجر به تغییر رنگ آن ها می شوند. سرب به دلیل عدم حل شدن کلریدهای سرب تشکیل شده در هنگام پایدارسازی، بهترین خواص الکتریکی را ارائه می دهد. در حال حاضر، سرب برای جای گزینی احتمالی توسط سیستم های مخلوط فلزی خاص، در عایق ثانویه و تزئینی سیم تحت فشار است. این در حالیست که، عایق اولیه هنوز به بهترین شکل توسط سرب پایدار می شود.
-ترکیبات بر پایه کلسیم یا روی: (بیش ترین کاربرد سیستم های Ca/zn در بخش هایی است که به دلیل تماس مستقیم یا غیر مستقیم به مجوز USFDA نیاز باشد.)
پایدار کننده های بر پایهی کلسیم یا روی معمولاً حاوی استئارات کلسیم و مقدار کمی صابون روی مانند اکتوات روی هستند.
پایدار کننده های بر پایهی کلسیم / روی که برای کاربرد در پی وی سی سخت استفاده می شوند، به طور کلی به صورت مایع / پودر در دسترس هستند. چنین پایدار کننده های حرارتی ثبات رنگ را در هنگام فرآیند PVC بهبود می بخشند و آن را در طول عمر قطعه حفظ می کنند.
-انواع آلی و متفرقه دیگر: پایدار کننده های حرارتی آلی شامل آلکیل/ آریل فسفیت ها، ترکیبات اپوکسی، بتادیکتون ها، آمینو کروتونات ها ، ترکیبات هتروسیکل (ناجور حلقه) نیتروژن، ترکیبات گوگرد ارگانیک (به عنوان مثال تیول های استر) ، فنولیکهای استتار شده و پلیال ها (پنتا اریتریتول ها) هستند. این اقسام در حال حاضر به شدت مورد تحقیق قرار گرفته اند و انتظار می رود که استفاده از آ نها رشد چشمگیری داشته باشد.
ترکیبات وینیلی اکسترود، کلندر یا قالب گیری شده و پلاستیزول های وینیلی، اغلب با پایدارکننده های حرارتی مخلوط فلزی Ba / Zn، Ca/ Zn پایدار می شوند. سیستم های Ca / Zn بیشتر در کاربردهایی استفاده می شوند که نیاز به تأیید USFDA برای تماس مستقیم یا غیرمستقیم با غذا دارند.
در آمریکای شمالی و جنوبی و مناطقی از خاور دور، ترکیبات سخت وینیلی برای اکستروژن و قالب سازی، اغلب با مرکاپتیدهای ارگانوتین پایدار می شوند و در اروپا برای این منظور از سیستم های سرب یا مخلوط فلزی استفاده می شود.
– تأثیر مواد تشکیل دهنده PVC در انتخاب پایدار کننده های حرارتی
در بیش تر موارد، بهترین روش بررسی پایداری گرما و حفظ رنگ فرمولاسیون، با و بدون این مواد افزودنی است. این روش امکان تعیین میزان هرگونه مشکل بالقوه را از قبل فراهم می کند.
محتویات ترکیبات وینیلی که می توانند تأثیر بالقوهای بر پایداری حرارت PVC داشته باشند از این قرار هستند:
– رزین های وینیلی
– رزین های اصلاح کننده
– نرم کننده ها
– فیلرها
– رنگ دانه ها
– روان کننده ها
– افزودنی های دیگر
-رزین های وینیلی:
طیف گستردهی رزین های وینیلی احتمالا تنها عامل مهمی است که می تواند تنوع پایدارکننده های پیش روی آمیزه سازان را توضیح دهد.
هموپلیمر PVC با روش های پلیمریزاسیون سوسپانسیونی ،توده و امولسیونی ساخته می شود. مقدار و نوع اجزای باقیمانده روی رزین رسیده به دست کاربران (باقیمانده های کاتالیزور، عوامل تعلیق، مواد امولسیون کننده و…) می توانند تفاوت زیادی داشته باشند. دو رزین وینیل ساخته شده از طریق یک روش واحد توسط دو تولید کننده مختلف، می توانند پاسخ متفاوتی به یک سامانهی پایدارکننده داشته باشند.
کوپلیمرهای پی وی سی و پی وی سی با سایر کومونومرها (پروپیلن، ستیلوینیلاتر، وینیلیدین کلراید) نیز پاسخ متفاوتی به یک سیستم پایدارکننده دارند. یکی از تفاوت های بارز در پاسخ پایدارکننده در مورد مخلوط های فلزی Ba / Zn و Ca / Zn رخ می دهد. این پدیده که “حساسیت روی” نامیده می شود، یک تغییر رنگ شدید (حتی سوختن) در ترکیبات پی وی سیای است که در معرض مداوم حرارت قرار می گیرند. تخریب ناشی از روی (سیاه شدن و سوختن ناگهانی) یک پدیده معمول است. در واقع، هنگامی که نمک کربوکسیلیک اسید روی کلر ناپایدار را روی زنجیره پلیمر جانشین می کند، کلرید روی تشکیل میشود که یک اسید لوئیس قوی و یک کاتالیزور تخریب برای PVC است. جز فسفیتی به خودی خود معیاری از پایداری طولانی مدت را ارائه می دهد.
در شکل بالا، سیستم های Ba / Cd و Ba / Cd / Zn از افزودن فسفیت سود می برند. چنین گمان می شود که فسفیت، روی و کلریدهای کادمیوم تشکیل شده در طی فرآیند پایدارسازی را حبس می کند. به همین دلیل، فسفیت ها به عنوان تأخیراندازنده در پدیدهی “سوختن روی” که در بالا توضیح داده شد، شناخته می شوند. افزودن بیشتر جز اپوکسی به یک سیستم مخلوط فلزی منجر به بهبود چشمگیر پایداری حرارتی می شود. با در نظر گرفتن عم لکرد اپوکسی به تنهایی بهتر متوجه میزان این هم افزایی خواهید شد. همچنین یک مطالعه نشان داده است که مقاومت به روی را در یک رزین حساس به روی می توان با شستن آن از کاتالیزورهای باقیمانده، عوامل تعلیق یا عوامل امولسی فایر، افزایش داد. وینیل استات – کوپلیمرهای وینیل کلراید کاملاً به روی حساس هستند (به میزان استات بستگی دارد). از استفاده از روی در سیستم پایدارکننده باید اجتناب شود. یک استثنا در این زمینه وجود دارد که در بخش “پرکننده ها” مورد بحث قرار خواهد گرفت. انواع دیگر کوپلیمرها معمولاً به پایدارکننده ها مانند هموپلیمرهای سوسپانسیونی PVC پاسخ می دهند. آن ها درجات مختلفی از حساسیت به روی را از خود نشان می دهند. اکثر این کوپلیمرها (پروپیلن، پی وی سی اصلاح شده با استیل وینیل اتر) دارای پایداری گرمایی ذاتی بیشتری نسبت به کوپلیمرهای استات هستند. پی وی سی تولید شده به روش پلیمریزاسیون توده یا جرمی مانند رزین های پی وی سی سوسپانسیونی K-value دارای پایداری حرارتی هستند و هر دو به خوبی به طیف گستردهای از سیستم های پایدار کننده مخلوط فلزی، ارگانوتین و سرب پاسخ می دهند. رزین های PVC تولید شده به روش پلیمریزاسیون امولسیونی امروزه عمدتاً رزین های پراکندگی پلاستیزول هستند که دارای ذرات بسیار ریز و با سطوح صاف هستند. اکثر رزین های پراکندگی به خوبی به سیستم های پایدار کننده مخلوط فلزی و ارگانوتین پاسخ می دهند.
-رزینهای اصلاح کننده: بسیاری از رزینهای ترموپلاستیک همراه PVC استفاده میشوند تا موجب : – تقویت استحکام و/یا فرآیندپذیری و ذوب PVC سخت– تغییر خواص PVC انعطاف پذیر مانند حفظ برجستگی در طی عملیات پسا-شکل دهی شوند.این رزین های اصلاح کننده شامل موارد زیر هستند: – پلی اتیلن های کلردار شده (CPE)- ترپلیمرهای اتیلن وینیل استات / مونوکسیدکربن (EVA اصلاح شده)
-اکریلونیتریل بوتادین استایرن (ABS)
– متاکریلات بوتادین استایرن (MBS)
– پلیمرهای اکریلیک
که در زمان ترکیب با PVC، برخی از این اصلاح کننده ها می توانند در درجات مختلفی از پایداری حرارتی و نوری بکاهند. به طور کلی، سیستم پایدارکننده می تواند یکسان باشد. اگرچه، بسته به شدت فرآیند، ممکن است به یک سطح پایدار کنندگی بالاتر نیاز باشد.
ترپلیمرهای EVA و پلی اتیلن های کلردار شده تأثیر کمتری بر پایداری حرارتی و نوری دارند. آن ها عمل کرد بسیار خوبی در کاربردهای سخت در فضای باز که نیاز به مقاومت به هوازدگی دارند، نشان می دهند.
پلیمرهای اکریلیکی نیز برای کاربردهایی که در فضای باز قرار دارند توصیه می شوند. برخی از اصلاح کننده های اکریلیک و ABS برای کاربردهای وینیل شفاف (کمترین میزان سفیدشدگی تنشی) مناسب هستند، اما بر پایداری حرارتی تأثیر می گذارند. به نظر می رسد که بخش نیتریل ABS باعث کاهش پایداری حرارتی نوری PVC شود.
اصلاح کننده های ضربه را می توان به صورت زیر تقسیم بندی کرد:
– نوع “ماتریسی” (درهم تنیدگی زنجیر با مولکول های PVC) مانند ترپلیمرهای EVA و پلی اتیلن کلر دار شده – نوع “ذرات پودری” (سطوح مشترک رزین-رابر ، یا کمک فنرها) مانند اکریلیک ، MBS و ABS.
استفاده از برخی از پلیمرهای اکریلیک به عنوان کمک فرآیند بسیار گسترده است. آن ها به یک دستی جریان مذاب و صاف بودن سطح و همچنین ذوب سریع تر PVC در یک دمای مشخص کمک می کنند و حتی می توانند دمای ذوب (یا ژل شدن) ترکیب را کاهش دهند.
– نرم کننده ها:
نرم کننده ها به طور کلی ترکیبات آلی با فراریت پایین هستند که انعطاف پذیری، ازدیاد طول و الاستیسیتی را به ترکیب منتقل می کنند.
رایج ترین نرم کننده ها شامل:
– استرهای آروماتیک یا آلیفاتیک اسیدهای دوبازی (dibasic acid)
– گلیکول دی استرهای اسیدهای مونو بازی
– پلی استرهای خطی
– گلیسیرید اپوکسید شده و مونو استرها
– استرهای فسفاتی
– هیدروکربن های آروماتیک
– هیدروکربن های کلردار شدهی آلیفاتیک
انتخاب پایدارکننده تحت تأثیر نوع یا مقدار نرم کننده موجود در فرمولاسیون نیست.
دو مورد استثنا نیز وجود دارد:
۱- با استفاده از فسفات ها و پارافین های کلردار شده، شما به کمک پایدارکننده اپوکسی بیش تر و فسفیت اضافی در سیستم مخلوط فلزی باریم/روی یا کلسیم/روی نیاز خواهید داشت. ۲- نرم کننده های اپوکسی (سویای اپوکسید شده، و روغن های بزرک (کتان)) اغلب در کامپاندهای PVC به عنوان یک پایدارکننده کمکی با سیستم های پایدارکننده مخلوط فلزی استفاده می شوند. نرم کننده های اپوکسی در کنار عمل کرد اصلیشان به عنوان پذیرنده HCl، باعث ارتقای پایداری حرارتی و نوری در اکثر سامانه های پایدارشده توسط ترکیبات مخلوط فلزی/ فسفیت می شوند.
– فیلرها:
از ترکیبات معدنی جامد و بی اثر در فرمولاسیون وینیل به عنوان پرکننده استفاده می شود. اهداف استفاده از این مواد عبارتند از:
– کاهش هزینه
– ایجاد کدری
– دستیابی به برخی از خواص نهایی مطلوب (مقاومت در برابر سایش ، مقاومت در برابر پارگی، سختی و حتی تأخیر در آتش سوزی در استفاده با آلومینای سه آبه).
کربنات کلسیم متداولترین ماده پرکننده در فرمولاسیون PVC است. اگرچه کربنات کلسیم به خودی خود بر پایداری حرارتی تأثیر نمی گذارد، اما برای تغییر نسبت فلز در سیستم های پایدارکننده مخلوط فلزی باید میزان کربنات کلسیم را افزایش داد.
گروه پرکننده های سیلیکاتی به لحاظ پایداری مشکل زیادی ندارند. معمولاً افزایش مقدار اپوکسی به علاوه ۵/۰ قسمت اضافی فسفیت برای غلبه بر هرگونه مشکل پایداری که ممکن است رخ دهد کافی خواهد بود.
ATH (تری هیدرات آلومینا) از نظر پایدارکنندگی کاملاً شبیه کربنات کلسیم رفتار می کند.
-رنگ دانه ها:
رنگ ها و رنگ دانه های آلی و معدنی مورد استفاده در صنعت PVC به طور عمیق مورد مطالعه قرار گرفته اند و اطلاعات زیادی در مورد تأثیر آنها بر روی موارد زیر وجود دارد:
– پایداری حرارتی
– پایداری نوری
– مقاومت شیمیایی
– مقاومت به اکسیداسیون و …
اگر شما یک سیستم پایدارکننده PVC انتخاب کنید که برای رزین، نرم کننده، پرکننده، فرآیند و کاربرد نهایی مناسب باشد، برای محافظت از رنگدانه نیز کافی است. با این وجود، باید به چند مورد خاص اشاره شود:
– رنگدانه های فلزی به طور کلی بهترین پایداری رنگ را در حضور پایدارکننده های قلیایی حفظ می کنند. میزان کم استفاده از اپوکسی و استفاده از روان کننده های بی اثر (روغن معدنی یا پلیاتیلن با وزن مولکولی پایین) نیز توصیه می شود.
رنگدانه های فلورسنتی بهتر است برای قرار گرفتن در معرض حرارت و نور با پایدارکننده های آلکیلین مرکاپتواستر پایدار شوند. همچنین سیستم های مخلوط فلزی با میزان روی بالا/ فسفیت نتایج خوبی را نشان داده اند.
-روان کننده ها:
یکی از جنبه های کم تر درک شده و در عین حال مهم ترین جنبه فناوری PVC ، پدیده روانکاری است. این بخش به خصوص در هنگام کار با PVC سخت بسیار اهمیت می یابد. در واقع، بحث روان کاری و پایداری را نمی توان در فرآیند سخت PVC از هم جدا کرد.
روان کننده ها را می توان با مرتبط کردن شیمی و رفتار آن ها، تا حدودی طبقه بندی کرد. اصطلاحات “داخلی” و “خارجی” برای توصیف ماهیت روانکننده ها با توجه به استفاده از آن ها در ترکیبات PVC به کار برده شده است. با این حال، طیفی از رفتارهای روان کنندگی به صورت زیر وجود دارند:
– روان کنندگی “درونی” مولکول های قطبی (اسید استئاریک، استئارات های فلزی، استرهای اسیدهای چرب و گلیسیریدها). – مواد حاوی هر دو گروه قطبی و زنجیره های طولانی کربن (خصوصیات داخلی و خارجی در تعادل). – روان کاری “خارجی” هیدروکربنهای با زنجیره بلند به دست آمده از روغن های پارافین، موم های پارافین و پلی اتیلن های با وزن مولکولی کم (PE اکسید شده و غیر اکسید شده). ۱- روان کننده داخلی دارای اثر نرم کنندگی است.
– آن ها گرانروی مذاب و اصطکاک داخلی بین مولکول های پلیمر را کاهش می دهند.
– ذوب سریع تر نیز با استفاده از روان کنندگی داخلی دیده می شود.
۲- روان کننده های خارجی اساساً به واسطه عدم انحلال در PVC کار می کنند.
– آن ها به سطح مهاجرت کرده و می توانند اصطکاک بین مذاب PVC و سطوح فلزی داغ در اکسترودر، کلندر و … را کاهش دهند.
– این رفتار روان کننده بسیار وابسته به وزن مولکولی و نقطه ذوب آن است. در حال حاضر، فناوری روانکاری کنونی، روان کنندههایی با طراحی ویژه تحت عنوان (one-pack) ارائه می دهد. که از خصوصیات روانکننده های داخلی و خارجی توامان استفاده می کند. این بسته ها برای فرآیندها و کاربردهای ویژهی محصول طراحی شده اند.
انتخاب پایدارکننده با توجه به نیاز به روانکاری به ویژه در فرآیند PVC سخت بسیار مهم است. اکثر روان کننده ها، داخلی یا خارجی، هیچ تأثیر سوئی بر پایداری حرارتی PVC ندارند و در صورت استفاده از سطح مناسبی از پایدارکننده، به خوبی پاسخ می دهند.
یک استثنا: هنگام استفاده از وکس N,N’ ethylene bis-stearamide، به پایدارکننده بالاتری نیاز است که به دلیل اثرات مخرب آمیدها بر روی رزین PVC می باشد.
پایدارکننده های قلع مرکاپتواستر نسبت به پایدار کننده های کربوکسیلات های قلع، باریم/روی، کلسیم/روی و سرب در کاهش ویسکوزیته مذاب نقش بیش تری دارند. اکثر پایدارکننده های مرکاپتید قلع اساساً فاقد روان کندگی هستند. با این حال، بر اساس میزان سازگاری و تاثیر بر روی ویسکوزیته، ممکن است تا حدی رفتار روان کاری داخلی نشان دهند. بنابراین، مرکاپتیدهای قلع معمولاً در مقایسه با سرب یا مخلوط فلزی، به روان کننده خارجی بیش تری در فرآیند PVC سخت نیاز دارند. تا کنون،اسید استئاریک و استئاریل الکل رایج ترین روان کننده های صنعت هستند. آن ها با طیف گستردهای از پایدارکننده ها از جمله بیش تر سیستم های مخلوط فلزی (Ca/Zn ،Ba/Zn) به خوبی کار می کنند.
-دیگر افزودنی ها:
دیگر افزودنی های مورد استفاده در بسیاری از فرمولاسیون های وینیلی عبارتند از:
– عوامل فوم زا
– عوامل خیس کننده جهت کنترل ویسکوزیته پلاستیزول
– زیستکش ها
– عوامل آنتیاستاتیک
– جاذب های UV
هنگام انتخاب یک پایدارکننده برای ترکیبات PVC که حاوی هر یک از این مواد افزودنی است، باید مراقب بود. آنها ممکن است با پایدارکننده های خاصی واکنش نشان دهند. این امر باعث کاهش پایداری حرارتی و یا ایجاد محصولات رنگی حاصل از واکنش می شود.
به عنوان مثال، برخی از عوامل آنتی استاتیک (ترکیبات آمونیوم چهار ظرفیتی) می توانند پایداری حرارتی را به میزان قابل توجهی کاهش دهند.
برخی از جاذب های UV ممکن است یک محصول زرد از واکنش با پایدارکننده های قلیایی تشکیل دهند. در چنین مواردی، برای مقابله با این مشکل به سطح بالاتری از اسید استئاریک نیاز است. برخی از جاذب های UV (تریازولها) ممکن است با پایدارکننده های قلع مرکاپتید تمایل به ایجاد رنگ صورتی نشان دهند.
همراهان عزیز می‌توانند جهت برقرای ارتباطات دوسویه، انتقال سوالات، نظرات و پیشنهادات سازنده خود از طریق پست الکترونیک زیر ما را یاری فرمایند.
info@fara-ps.com 📧